Seviyorum seni
Denizi, güneşi, baharı, çiçeği sever gibi değil
Toprağı, ayı, kışı, ağacı sever gibi.
Yemyeşil kırlarda koşup oynayan çocuk gibi değil
Yıldızsız gecede, ıssız sokaklarda keşfe çıkmış sokak kedisi gibi.
Viktorya dönemi zarif hanımefendilerin
İstikbal vaadeden aşkları gibi değil,
Mayakovski'nin 'Pantalonlu Bulut'u gibi.

Bakışların uzak
Sözlerin iğneli
Sesin alaycı.

Ama tüm bunların anlamı
Göründüğünden apayrı.

Çünkü sen bir buzdağısın,
Herkese gösterdiğin soğuk tehlikeli dağın
Varlığının küçük bir timsali.
Asıl köklerin, kalbin ve ruhunun bedeni
Dondurucu, derin, lacivert okyanus altında.
Buraya korkmadan daldı mı insan,
Her bakış, her söz, her ses
Başkalaşmakta;
Aşılmaz uzaklık, yanıbaşılığa
Budayan iğneleme, tomurcuk veren içtenliğe
Küçümseyen alay, gizli hayranlığa
Yelken açmakta.

Karşılıklı, eş zamanlı
Düello değil bu,
Yaşamak ve ölmek ihtimalinin
Silahşörün ustalığında olduğu.
Aksine rus ruleti bu,
Yanyana ve sırayla,
Ölüm ile yaşamın
O tek kurşunun
Namludan fırlama anına bağlı attığı.
Ustalık değil talih işi.
Şans meleklerini
Yardıma çağırıp
O tek kurşunu
Namluda tutuklatacak
Güç de;
Herbir yarısı
Yıllardır bu iki suskun yürekte
Ölümüne uyuyan devi
Sevgiyle diriltip
Gece ile gündüzü birleştirecek
Aşkın büyüsünde.