Sen gecelerin adamı,
gündüzlerin düşmanı
akşam sefası,
karanlıklar şövalyesi.
Siyah incim,
baldıran zehirim,
Hadesim.

Aylardan Kasım
sızlayan gökyüzü
gizli gizli
ağlayan bulutlar,
altında
Denize bakan
kuzguni
kurşun
gözler,
gölgeli yüreğinden
hicaz şiirler söylüyor.

Güz ayazında
üşümüş kalbimi
ısıtmayacak biliyorum.
Haince
kundaklayacak
tam orta yerinden,
atacak,
sevdanın
en karasına.
Zalim tellal
senin yazdığın fermanla
dağlıyor
yüreğimi.

Ama
benim de
güçlerim var.
Baharda açar erguvan çiçeklerim
Boğaz kıyılarında.
Kokularıyla
aşkımı doldurur
ciğerlerine
her nefes alışında.
Gözlerin çiçeklerimle
her buluştuğunda
kırlarda, ağaç dallarında
beni hatırlarsın;
sana ilk gelişimde
giydiğim erguvan elbiseyi,
saçlarımdaki papatya tacı,
sürdüğüm yasemin kokusunu.

Küçümseme bunları.
Ağır ağır süzülür
gönlüne,
sultanlığını ilan eder
en savunmasız
halinde.