Dün sabah simitçi sesleriyle açılınca gözlerim
Bir çocuk gördüm karşı kaldırımda
Sıska, çelimsiz bir kız çocuğu
İri mavi gözleri nemli ama ışıltılı
Sanki meydan okuyor yaşama
Onu simit satmaya iten sefalete
Belki biraz kırgın kazandığı parayla elma şekeri alamadığına
Düşündeki sırma saçlı bebekle hiç oynayamayacağına
Yırtık potinlerle koca bir kışı geçireceğine
Ama asla umutsuz değil
Biliyor
Elbet bir gün onun da gözlerinin içi gülecek
O da sevgi dolu yüreğinin attığını hissedecek
Yaşam bir gün acımasız bir sınav olmaktan çıkacak
Emeğinin karşılığını aldığı
Mutluluklarını insanlarla paylaştığı
Göz yaşının olmadığı bir serüven olacak
Bunları elbet bir gün görecek
Ve o güne kadar
İçindeki umut çiçeğini sevgiyle hep sulayacak