Yalnızlığı ben istemedim
Ben yalnızlığa mahkum edildim
Nerden bilirdim böyle mutsuz ve kimsesiz kalacağımı
Gözlerimdeki umut ışığının söneceğini
Dudaklarımdaki sevgi sözcüklerinin yiteceğini
Mutluluk şarkılarını kulaklarımın duymaz olacağını
Her şeye baktığımda hüznü göreceğimi
Hayallerimin, pespembe düşlerimin yok olacağını
Nerden bilirdim sevgisizlik bataklığına
Her gün iyice batacağımı
Güzellikleri görmez olacağımı
Acıyı tüm benliğimle hissedip
Mutluluğu tatmaz olacağımı
Dudaklarımın gülmeyi unutacağını
Umutsuzluğumun ölümü kurtarıcı melek göreceğini
Gözümden akan her yaşla biteceğimi
Kendimden ve herkesten nefret edeceğimi
Yaşamı işkence gibi göreceğimi
Nerden bilirdim yalnız kalacağımı
Yalnızlığı ben seçmedim
Ben insan kümeleri içinde yalnızlığa itildim
İtildim en kötü yalnızlığa