Defne ve Sercan'a yemek ısmarlamayı teklif ediyorum ve onların da kabul etmeleri üzerine şehirde küçük bir lokantaya oturuyoruz.
Saatlerce konuşup gülüşüyoruz. Sanki yaşadıklarımın ruhumun üstüne bastırdığı ağırlık yok oldu. Her şeyi, herkesi unuttum. Sanki sadece üç kişiyiz bu koca evrenin içinde.
Yemeklerimizi bitirdikten sonra birer kadeh şarap içiyoruz ve sessizlik ruhlarımızı hakimiyeti altına alıyor. Tek yaptığımız Boğazı izlemek ve şaraplarımızı yudumlamak... Derken telefonum çalıyor ve tahmin ettiğim gibi arayan Kaan. Açmak istemiyorum ama onu tekrar meraklandırmak ve kırmak istemem.

-Alo.
-Beren?
-Evet?
-Neredesin? Ben eve geç geldim bugün, seni evde sanıyordum ama yoksun.
-Ben Defne ve Sercan'la birlikteyim. Ama birazdan kalkarız.
-Tamam tatlım, seni seviyorum. Defne ve Sercan'a selam söyle.
-Peki. Görüşürüz.
-Görüşürüz.

Bir kaç dakika sonra hesabı ödeyip lokantadan ayrılıyoruz. Sercan ve Defne'yi evlerine bırakıp eve gidiyorum. İçeri girdiğimde Kaan'ı görüyorum. Televizyon izliyor. Yemek yapmış, yemiş. Aslında keşke beni görmese ve merdivenlerden yukarı sessizce çıkıp kendimi yatağa atsam.

-Hayatım.

Neşeli bir şekilde sesleniyor. Cevap vermek istemiyorum. Şu an ondan o kadar uzağım ki.

-Efendim?
-Nerelerdeydin bakalım? Defne ve Sercan nasıl? Hasret giderdiniz mi?
-İyiler, evet.

Yavaşça yanıma geliyor ve bana sarılıyor. Bir süre o şekilde kalıyoruz ve ardından onu yavaşça geri çekiliyorum.

-Ben çok yorgunum Kaan. Yatıyorum.
-Tamam tatlım bende geleceğim birazdan.

Merdivenlerden yukarı çıkıp odaya giriyorum. Uykum var dedim ama aslında yok. Banyoya gidip küvetin içini dolduruyorum ve biraz dinleniyorum. Evet, şimdi çok daha iyiyim.
Kapının tıkladığını duyuyorum ve Kaan içeri giriyor.

-Hani uykun vardı? Yatmamışsın.
-Ah, şey... Biraz dinlenmek istedim. Uykum kaçtı ama hala yorgunum. Sen uyu ben film izleyip öyle yatacağım.
-Sen bilirsin.

Sanki bir şeyler olduğunu anlamış gibi bir bakış atıyor ve banyodan çıkıyor. Az sonra küvetten çıkıyorum, banyonun kapısını açıyorum ve tam karşımda uyuyan Kaan'ı görüyorum.

Hiç uykum yok, sadece oturmak ve kafamı dağıtmak istiyorum. Kendime bir kahve hazırlıyorum ve bir film açıyorum. Erkekleri Tavlama Sanatı.
Film bittikten sonra yukarı çıkıp yatağa uzanıyorum ve anında gözlerim kapanmaya başlıyor. Kendi kendime tekrar ediyorum; 'Tamam, yarın yepyeni bir gün olacak.'