“Bütün sevgileri Alıp içimden
Varlığımı yalnız ona verdim ben
Elverir ki bir gün bana derinden
Ta derinden bir gün bana “GEL” desin?”

               Ahmet Kutsi Tecer


Merhaba Ey Sevdam,

     Vururum kendimi sayfalara, sayfalar beni sunsun diye sana. Yine aklımdasın, yine bendesin, yine billur tanelerimsin, gözlerimden nur olup akıyorsun yüreğime.

     Allah’ın emri peygamberimizin kavliyle istiyorum senden seni. Seni bana yar eden, seni bana yazar mı? Eğer vermek istemeseydi, istemeyi de vermezdi bilirim. Ve birgün benim olacağını da biliyorum.

     Yazamadığım şiirim, çözemediğim resimsin; tadamadığım lezzet, ulaşamadığım yıldızsın; çıkamadığım zirve, yaşayamadığım aşkımsın. Benim olur musun? Dertlerime derman olur musun?

     Gelir misin bitsin diye bu işkence? Dokunur musun, dokunabilir misin gözyaşlarıma dinsin diyerek bu ağıt?

     Bu dokunduğum kağıtlara dokunup öper misin bu mektuplara onun eli dokunmuştur diyerek?

     Şu kara zindan olan gecelerime, sensizlikten kararmış olan ruhuma ışık olur musun? Aydınlatır mısın dünyamı? Çok sürdü bu kış diyerek zangır zangır titremelerimi durdurmak için baharım olur musun?

     Yoksa koyar mısın beni yalnız şu cennet vatan denen diyarda beni cehennemlerde yaşatmaya razı mısın? Bu şehirde nehir yok diyerek aksın gözyaşların mı dersin?

     Alem aşık görsün, delirmiş bir sevdalı görsün diyerek bırakırmısın beni tek başıma yoksa.

     Muradımı bilirsin aşkından çıldırmak arzum. İşte aşk bu diyerek naralar atmaktır muradım.

     İster gel bahar ol bana cennetler sun, umut dolu yarınlar için ışık ol bana, istersen de gelme muradına kavuş de cehennemlerde yanmam için ateş ol bana.

     Her iki halde isteğimdir, dileğimdir. Sen sevgili dediğim sevdam içinin sesini dinle ve arzuma ulaştır.

     İşte yine bir güvercin uçurdum sana…