ne uzun yollar
ne de ayaz ve ıssız gecelerde yaşadım gurbeti...
yüreğimde yaşadım
sılamın tam ortasında
anamın dizinde
dostlarımın ellerinde
sevdiğimin gözlerinde yaşadım gurbeti...

sürgün içtim
ağustos ayında zemheri gönlümden
vurgun yedim
bahar otağında
hasret nöbeti tutarken...

mevsimler göç etti
iklimler
hoyrat ve kahpe zamanlarda kayboldu
yağmurlar kurumadan
gözyaşlarım kurudu...

gece de bende
gündüz de
gurbet de bende sıla da
söylenen ilk türkü de
son türkü de...
yazılan ilk şiir de
son şiir de...
sayfalarımı çevirdikçe
beni göreceksin
beni okuyacaksın
yarım kalan ümitler
ve bitmez hasretimle...

buz çölünde susayan
ateşi deryada yakan
bozkırda gül yetiştiren
sevdalı gönül benim...

gurbet de ben de sıla da...