Öyle bir ‘Cinnet şöleni’nin ortasındayım ki
Çakal ulumalarından duyulmuyor çığlığım
‘Hakikat’ yalan sislerinde kaybolmuş
Kıtalar dolaşıyor zulüm bulutları
Masum çocukların
Yalnız, sahipsiz kadınların gözlerinde
yaş olup akıyor gaflet denizlerine..
En büyük çaresizlik
Anlatamama çaresizliğiymiş meğer
Bu çağda
Ama çok geç öğrendim..
Bir yetimin yalnızlığından
Bir ananın gözyaşlarından habersiz
Sağır vicdanlarla dolu memleketim benim..
Alınterini
Umutlarını
Hayallerini
Bir anlık doyumsuz hırsları uğruna
Umut tacirlerine kurban eden
Kaybedenlerle dolu memleketim benim..
Saadet zinciri peşinde koşarken
Hüsran yağmurlarıyla yıkanan
Çıplak ruhların sığınağı memleketim benim..
Tahta atların içine saklanmış hainler
Yeni bir Troya kurma rüyasındalar
İdeal gayretlerin hakir
Bağımsızlık davetlerinin
çirkin yaftalarla susturulduğu bu toprakların
makus kaderidir
Koşarken tökezlemek
Yürürken yıkılmak
Sırtından bıçaklanmak..
Brütüs mü ?
O da zaten bizim memleketin çocuğuydu..
Sevmek,
Toprağa kadar giden yolculuk
Nefret,
Bir ilmekte nefes tüketmek
İhanet,
Yavaştan öldüren iksir..
Bu toprağın mayasında var
Zehir de panzehir de..
Hamurunda var
Sadakat de ihanet de..
Yine de yaşamak güzel
Bazen bir bahar otağı’
Bazen bir ‘cinnet şöleninde..
Benim memleketim
Bizim topraklar bu...