Bir çocuk oyuncağını

Bir kedi yavrusunu

Bir insan kimliğini

Bir yürek sevdiğini

Bir akıl

düz yolda yönünü kaybedebilir

Ama ben acımı kaybettim Despina..

Gecenin en kuytusunda

Denizin mavisinde

Yağmurun sesinde

Rüzgarın nefesinde

Seni bana getiren

Acımı kaybettim..

Ne sesin ne yüzün

ne uzağın ne yakının olmasa da

yorgun bir yüreğin

bir tutam sevdasında sakladığım

acımı kaybettim..

Nice ah’larımı

Pişmanlıklarımı

Hesapsız kayıplarımı

Yarım kalan düşlerimi

Sinesine gömdüğüm

Acımı kaybettim..

Biliyorum,

Hükmü verilmiş mevsimler

Limandan kalkan gemiler

Toprağa düşmüş umutlar

Bir daha dönmeyecekler..

Acımı kaybettim Despina

Hükmünü Sen ver !