Dudaklarımda bir kıpırtı hissediyorum,
Güneş inatlagöz kapaklarımı aralarken.
Bu inatlaşmaya yenilip de gözlerimi açtığımda,
Karşımda görüyorum onu,
Ufacık ayaklarının sıcaklığını hissediyorum tenimde,
Minik boncuğu andıran gözleriyle
Gözlerimin içine bakıyor günaydın demek ister gibi.
Bir an onun yerinde olmak istiyorum,
Onun gibi...
Sadece canım istediği zaman uyumak,
Sevdiğimin peşinden hiç ayrılmamak,
Ufacık bedenimle her yere sığabilmek,
Olabildiğince özgür,
Bakışlarımla masum,
Davranışlarımla sevimli,
Minicik bir lokmayla doyabilmek,
Ve en güzeli,
İstediğin anda istediğin yere yükselebilmek.
Yükseldikçe yükselmek...
Sonra düşünüyorum kendimce,
Belki de o da benim yerimde olmak ister diye,
Benim gibi devadımlar atabilmek için,
Duygularını sözcüklerleifade edebilmek,
Üzüldüğünde içini ağlayarak boşaltabilmek,
Sevindiğine gülümseyebilmek...
Ve en sonunda kendim olmaya karar veriyorum!
Elimdeki fırsatları değerlendirmek,
Kanatlarla değil belki ama
Kabiliyetimle, aklımla yükselebilmek,
En tepede kendimle buluşuncaya dek....




NOT: Kogoşit benim eceli geldiğinde ölen yetenekli ve sevimli muhabbet kuşumdu. O öldüğünde ben daha çocuktum ve çok etkilenmiştim. Paylaşmak istedim :)