Kelimeler artık benden uzak dursun. Çünkü boş sözlere karnım tok artık. İstemem kimseden ne teselli ne de bir avuntu. Bütün insanlara kapılarım kapalı ve bütün anahtarlarım kör kuyulara atılı.
Hiçbir iyilik istemem kimseden. Çünkü iyiliğe inancım kalmadı artık. Herkes kendine güneş. Bütün dünyam karanlık.
Neden insanlar bu kadar küçülür. Tüm insanlar toz duman olur. Artık ayrılık rüzgarları eser başımda. Dünyada insanlık un ufak olur.
Aynı dili konuşsam da sevgilim senle, tüm kelimelerin yabancı bana. Hoyratça harcanır bütün sözcükler dudaklarda. Kimse sevgiden bahsetmesin bana.
Bütün kelimeler benden uzak dursun. Sonu gelmez dertlerim yeter bana. Sabır denen kelimeyi vurdum sırtıma. Kimse sevgiden bahsetmesin bana.
Dünya kimlerin elinde kalır? Kimse avuçlarından su vermesin bana. İnsanlık bir yudum sevgiden ibaret.
Ölsem dahi kimse şefkat göstermesin bana, beni ağlatanlar dokunmasınlar gözyaşlarıma. Görmek istemem kimseden sevgi adına ne varsa.
Kelimeler artık benden uzak dursun. Çünkü boş sözlere karnım tok artık. Kimsenin yüreğinde, beyninde yok bir zenginlik. Akıl yoksunluğuyla, sevgi yoksunluğuyla kimse gelmesin bana. Kimse sevgiden bahsetmesin bana.
Bir insan örneği yeter bana. Hepsi aynı değil mi sonuçta. Herkes gözyaşlarıyla gelir bana. Zehir kusar yarınlarıma.
Aynı dili konuşsam da sevgilim senle, tüm kelimelerin yabancı bana. Hoyratça harcanır bütün sözcükler dudaklarda. Kimse sevgiden bahsetmesin bana.