Tuna nehri ile ikiye ayrılan Budapeşte’yi, Haziran sonu güneşinin yakıcı sıcağından barış ve kardeşlik yüklü geleceğin simgesi, elinde zeytin dalı, genç bir kızın şehre düşen gölgesi koruyor. Bir bankın üzerinde verilen küçük molada, şehrin güzelliklerine odaklanmış kuşbakışı düşünceler, kaysı kokulu palinka tadında özgürlüğün keyfini çıkarıyor. Peşte tarafında, Londra’daki emsalini andıran restoresi hiç bitmeyecek parlamento binasının iskele demirlerinin arasında kalmış sarı kireç taşlı dantel inceliğindeki duvarlarında gün yansımaları, Buda yakasının masalsı Balıkçı kulesinin şeytanminaresi kıvrımlarında son buluyor.

Bir zamanlar ezan okunan Aziz Matyas Katedralinin fasulye sırığı gibi gökyüzüne tırmanan sivri kulesi, masalın bilinmeyen bir diğer yüzünü tamamlıyor. Bir buçuk asırlık Osmanlı yönetiminden geriye kalan viraneye dönmüş bir iki hamam. Her şeye rağmen Törük Utca’nın tepesindeki türbeden, yeniden kilise çanlarına dönüştürülmüş Kanuni’nin top güllelerinden başka iz taşımayan Estergon’a kadar ulaşan Tuna Nehrine, gül yaprakları döküldüğünü görmüyor kimse. Kale girişinde birkaç sarıklı mezar taşları ile sınırlı, çiçek açmış ıhlamur ağaçlarının altında yüz elli yıllık bir küçük mola, çigan gecesinde tadılan Macar kulaşının ağızları yakan paprika acılığında! İlerde nehrin ortasında Arpad ve Margaret köprüleriyle birleşen yüz elli yıllık saltanatın saraya gözde yetiştiren kızlar mektebi, Margit adası, bir has bahçe zarafetiyle, asırlık çınar, meşe, kayın ve köknar ağaçlarının gölgesinde serinliyor.

Bir zamanlar şarap üretilen evlerin restorana dönüştürülmüş mahzenlerinde, Sinderella’nın bal kabağı arabasına benzeyen dev şarap fıçılarının içerisinde, tahtalara sinmiş üzüm kokusu ve Gerard tepesine ulaşan Macar rapsodilerinin canlı ritminde bir önceki geceden kalan bir hoş hal, pelerin gibi sarıyor yorgun bedenleri. Kahramanlık türküleri söyleyen yaşlı gazinin ceketini süsleyen sayısız madalyanın esrikliğinde, Kahramanlar meydanı kaçıncı resmi törenine hazırlanıyor.

Aşağıda nehrin yanındaki market holün tavanlarında, her boyda ve kesitte salamlar, yeni toplanmış mantarların üzerine sarkıyor. El bombası şeklindeki sert ve acı Macar likörü unicum ile tatlımsı turşu kavanozları yan yana süslüyor rafları. Tezgahlarda demetler halinde satılan taze lavanta çiçeklerinin kokusu, bir üst katta canlı renklerle işlenmiş iri desenli masa örtüleri, çeyiz sandığından henüz çıkarıldığı hissini veriyor. Neşeli bir turist el işi bir önlüğü birkaç Forint daha ucuza almak için yeşil gözlü sarışın satıcıyla pazarlık etmeye çalışıyor. Emekli Macar hanım ve beyler sıradan günlük alışverişlerini yapıyor sessizce.

Geç vakitlere kadar kumarbazlara ev sahipliği yapan, nehrin kenarına sıralanmış Türkler tarafından işletilen klüpler ve gazinolar, yüz elli yılın silinmiş izlerinden pay çıkarma telaşıyla uyanıyor her sabah. Opera binasının soğuk güzelliğini, şehrin altındaki sıcak su kaynakları yumuşatıyor ve her şey yolunda görüntüsü veren şehrin sakin havası köy yollarında belirginleşen yoksul ama soylu huzurunu koruyor.

Serin avlulu eski taş binaların duvarlarındaki gizli grafiti mesajları şifreli yollarla ulaşmak istediği gönüllere kavuşmuş sanki.
Özgürlük tepesindeki Rus heykelleri indirileli çok olmuş. Şehir sonunda, tıpkı zeytin dalı taşıyan genç kız gibi kendi yolunu kendi seçmenin alçak gönüllü mağrurluğunda özgürlüğün tadını çıkarıyor.