Eskiden daha kolaydı dışarı kaçışlarım
Ve eski bir topun peşinden koşturmacalarım,
Yemek vakti gelip de, üstüm başım toz içinde,
Eve geldiğimde, ne de tatlıydı azarlanmalarım,
Yine çağır annem sesini özledim,
Bak üstüm başımda temiz,
Söz hemen geleceğim,
Ama nedense birşeyler eksik....

Evde hep eksik çıkardı misketlerim,
Ve hep bir ıslaklık olurdu omuzumda,
Çünkü hiç düz gitmezdi misketler,
Dizlerimi koyunca evimizin karşısındaki parkın toprağına,
Ve hep şehit düşerdim su tabancası savaşlarında,
Şimdi misketlerim cebimde hemde bir sürü,
Ve yenilmiyorum artık su savaşlarında,
Ama nedense birşeyler eksik....

Pazar sabahları elimden tutup sahile götürürdü dedem,
Ve akşam üstü esir olurdum televizyonun karşısındaki o koltuğa,
Hep üzülürdüm yüz vermedi diye Şakir Abiye Perihan Abla,
Artık pazar günleri tek başıma sahile gidebiliyorum,
Ve de esir olmuyorum akşam üstleri o televizyona,
Hadi bir sefer de elimden tutup sen götürsen dede, hadi bak, ağlarım ama....
Ve galiba Şakir Abi de usandı Bizim mahallenin Perihan Ablasının nazına,
Ama hep birşeyler eksik.....

Hadi babacığım çağır yanına beni, sarı saçlarımı okşa,
Bak derslerimi de bitirdim, çantamı da hazılarım hadi seslen bana,
Belki biraz büyüdüm ama, işte ben o çocuğum,
Saçlarıma bakın, gözlerime bakın, ne olur inanın bana...
Özledim işte, anlasanıza,
Halacığım getir doğum günü pastamı lütfen,
Altı mum söndürmeye yetmiyordu o zaman nefesim,
İki seferde söndürüyordum hepsini anca,
Şimdi yirmialtısını birden söndürebilirim bir haykırışta,
Ama alkışlarsa sizinle beraber teyzemle, dayımda...
Yalnız eksik etmeyin sevginizi bana bakışlarınızda,
Evet hep birşeyler eksik ama,
Saçlarımın sarısına, yüreğimin durgunluğuna baskanaza,
Lütfen, anlasanıza........