Bana yardım et, boğuluyorum Allah’ım…
     Nedir bu dertler, sıkıntılar, cefalar… Bilmiyorum nedir günahım?
     Vefasızlıklar, kalleşlikler sarmış Dünyayı, yılmadan, bıkmadan eziyor insanı…
     Dostluk, sevgi, kardeşlik kalmamış, nankörlük almış başını yürümüş, kimse insanlıktan nasibini almamış… Hainlik, canilik, kahpelik her yanı bürümüş…
     Gülecek yan kalmamış kimsede… Umutlar tükenmiş… Açlık, sefalet, yokluk almış başını yürümüş…
     Doğruluk denen duygu kalmamış yüreklerde… Yerini, yalana, talana bırakmış…
     Ateş düşmüş yüreklere, kor gibi yakmış…

     Bana yardım et, boğuluyorum Allah’ım…
     İstisnalara değil, bariz yolunu şaşıranlaradır ahım…
     İnsan var emeğini harcar, çalışır, çırpınır, didinir, ailesi için dişini canına katar… Sözüm yok bunlara, onlar, benim canım…
     Ah bir de kalleşi yok mu? Ne dost bilir, ne kardeş bilir, ne de akraba bilir… gider menfaati için babasını satar…
     Yer, içer, yatar, haramla zenginliğine zenginlik katar…
     Yaptığı doğruymuş gibi bir de herkese caka satar…
     İki yanlış bir doğru etmez, biliyorum ki eninde sonun da o da batar…

     Bana yardım et boğuluyorum Allah’ım…
     Kötülerle, kalleşlere, kendini bilmezlerle doldu sağım solum…
     Üçkağıtçılardan, sahtekarlardan, yalancılardan, dolandırıcılardan, hırsızlardan geçilmiyor yolum.
     Umudumu kaybettim, karanlıkta amaçsızca yürüyorum, doğruyu, güzeli bir türlü bulamıyorum…
     Çirkinlikler sarmış dünyayı nedense hiçbir şekilde mutlu olamıyorum…
     Son çare, göçüp gideceğim buradan, böyle bir Dünyada kalamıyorum…

     Boğuluyorum, bana yardım et Allah’ım…
     Her şeyden geçtim, para, pul, zenginlik, mal, mülk, makam, mevki hepsi sizin olsun. Hiç birini istemiyorum.
     Tek istediğim sensin…
     Sana döndüm, bekle geliyorum Allah’ım…