Bir köy evinde bir çocuk Dünyaya gelir. Baba, dışarıda heyecandan delirir. Çok geçmeden müjdeci çocuk, kapıda belirir. Baba, meraklı, ayaktadır…
     Müjdeci çocuk “Kız! Kız!” diye bağırır… Yüz düşer babada. Bulutlar dağılır havada. Elleri yumruk olur. Hiddetle ardı ardına solur. Gözler, gülmez olur… Moraller iyice bozulur… Baba, çareyi susmakta bulur
     Kızdır Dünyaya gelen… Oysa gelmesi bir türlü istenmeyen… Umut, bir sonraki doğuma kalır… Baba, arkasını döner, sessizce kahveye gider…
     Sevinmez gelen yavruya, için için ağlar… Yüreğini kızgın şişlerle dağlar… Masum çocuğu, daha o zamandan aşağılar…
      Kadın olmak zordur…
     Bütün yük onun üzerinedir ailede… Yemeği yapar, çamaşırı yıkar, hayvanları yemler, sağar…
     Bütün gün düşünür kadın, “Bugün yemekte ne yapsam?” “Sofra serildiğinde akşam, eşimin beğenisine sunsam…” Hazırlanır yemek, kurulur sofra emek emek… Bey, yemek seçer. Beğenmediği yemeği görünce tabaklar kadının kafasından geçer… Yetmez, tekme tokat girişir eşi… “Sevmediğim yemeği getirme önüme, dayak delisi eder gönderirim seni ölüme”
Oysa bir şey getirmez eve… Çalışmaz, bütün gün yatar deve… Kadın yoktan var eder, bir hamur, bir soğandan neler neler eder … Aile fertleri aç geçirmesin diye geceyi hazırlayıvermiştir nevaleyi…
Kadın olmak zordur …
Tarlaya gider kadın, ot vurur… Hayvanlara yem keser… Sırtlar, eve taşır… Kış gelmeden odunları hazırlar, kışlık yiyecekleri, elbiseleri hazırlar… Okula gönderilmemiştir zamanında “Kız kızmısı da okur muymuş?”… Hadi ordan sen de…
Geçtik, köy hayatından… Şehirde de aynıdır kadın…
Çalışır işe gider… Ya bir dükkanda tezgahtar, ya bir fabrikada işçi, ya da bir el kapısında gündelikçidir… Aldığı üç beş kuruştur, sevinir buna “şükür” der… Çoğu kez kocası alıp rakı parası eder… Bazen de kumarda heba olur kadının bu yüce emeği… Yetmez… Bitmez… Dayak yer kocasından… “Bir de parayı az getiriyorsun utanmadan?”
Kadın olmak zordur…
Üniversite bitirse de kadın bütün sorumluluk onundur. Evin yükü altında ezilir. Her gün ütüsünü yapar, evini temizler, çocukların eğitimiyle yakından ilgilenir… Bir şey eksik etmek istemez evin içinde, çünkü evin direğidir…
Mutlu bir yaşam, huzur dolu bir yuva ister... Ailesine bağlıdır. Eşini sayar. Kendini onlara adar…
Özgür değildir istese de…
Gece dışarı çıkamaz tek başına, gezemez, tozamaz istese de… Dilediği gibi yaşayamaz kırk yaşına gelse de… Söz olur, göz olur, dedikodu olur, vuruverirler damgayı, bakmaz kimse gözyaşına istemese de…
     Kadın olmak zordur…
     Şiddet hep onadır… Kem gözler döner bakar, kötü düşünceler bin bir beyinden geçer, sapıkça fikirler ürer… Bu da yetmez cinayete kurban gider…
     Bir sapık, bir cani, her türlü emellerini uygular üzerinde, çünkü hayvandır bir yanı… Yine de tatmin olmaz, onlarca defa bıçak darbesiyle yok eder, bitirir canı…
     Kadın olmak zordur…
     O erkek değil midir her zaman karısına “Dikkatli ol, kendini koru” diyen… Övünerek namus timsali kesilen… Sonra bırakıp onu giden…
     Kime karşı koruyacak kadın nefsini, yine bir erkek değil miydi perişan eden kendini…
     Nerede görülmüş bir kadının bir kadına bir zarar verdiği, yetmez miydi artık kadınların bu erkeklerden çektiği…
     Şiddet, şiddet, şiddet ve cinayetlere devam…
     Kadın olmak zordur vesselam…