/dört nala kişner omuzlarımın üstünde bir deli kısrak
acun dağdağasıyla serbeser divane bir nefse tutsak/

yüreğime dayasam kulağımı
duyamam afakın demdemesinden

duyamam
serseri bir kargaşanın
akla zarar zemzemesinden

askıda kalır bir yanım
kaybolamam
el mahkum cismimin divanesiyim

kim bilir hangi ulaşılmaz bir sırrın
dönüp duran sonu belli pervanesiyim

nurlu aydınlıklarda
ilahi bir ışık seçemez aşka zavallı gönlüm

kandıramam kendimi
kandil kadar ışığı dilenirken
nerede ölmeden önce ölüm

kandıramam
çok sesli bir hengamenin içinde
yok olurken bedenim

vuslata çok var bilirim
toprağın altına girse de
can kafesim nedenim

hamken pişmeye durdum
yanmaya engel cihanın keşmekeşi
ah bu yüzden gözyaşlarımda boğulurum

kaç çocuk ölmeye durur
kaç kadın can çekişir
kaç yiğit emre itaatten yollara düşer
ben kahrolurum

İlahi kudretin izni olursa kim bilir belki bir gün
bakarsın kurtulurum
kurtulur
cümle yaratılmışla beraber haşrolurum

kim bilir belki bir gün
sonsuzluk deryasına ulaşıverirse asi ruhum
bakarsın durulurum