kara yağız delikanlımın süngüsünün ucunda

özgürlük fidanları diktim şanlı bir ulusun toprağına

tertemiz kanla sulanmış fidanlar boy verdi sere serpe

mis kokulu bir zafer desteledim avuçlarımda



Gelibolu şandı/ şerefti/İlahî bir adaletti

altın harflerle yazılan tarih kitaplarına


denizler ağlar sevincinden/ kıyıya vurur

dalgalarından şen kahkahalar duyulur



alnından öpülecek heybetli bir duruşa

bayrak bayrak özgürlükler sunulur


1915’li yılların sancılı/ bir o kadar acımasız yalnızlığında

sırtlan postuna gizlenmiş ayrık otları

fırsat kolluyor yanı başımızda

gözleri İstanbul’da

olacaklardan habersiz

yaralı aslana son darbeyi vurma hazırlığında

-yazık insanlığına-



zavallı bir rüyaya tutsak – ahmak -

hasta adamın dirilişini görecek uyandığında



İstanbul’a kol kanat germiş /boğazlara geçit vermez Çanakkale

zafer muştulanmıştı /göğüsler iman dolu bir kale

Conkbayır ,Kocaçimen kucak açtı Mehmetçiğine

tanıklık etti yüzyıllar sürecek tarihi bir serüvene



‘-ben size taarruzu değil/ölmeyi emrediyorum!’

zafer yaraşır yürek sesine


mavi bir bakıştan sonsuzluğa yayılan

bir özgüven öyküsüydü yaşanan


cesaret yerleştirip silahlarına/ bir destan yazdılar unutulmayan

aşkı kuşandılar -zerre kadar hilaf yok –etten kemikten değil

nurdan bir asaletle ruhlarıydı yıldızlara uzanan



bağımsızlık sevdası Kınalı Ali’nin /Boyabatlı’nın sesinde

erkekçe yankılanan


dağlardan/tepelerden /ovalardan/kırlardan

bahara özgürlüktü sunulan

göklere yükselir/ Fatihalara karışır

binlerce /yüz binlerce kutlu can



var olma savaşında başı dik /alnı ak

mağrur bir duruşun simgesidir bu vatan