KİMSESİZ BİR GARİP

Bir ses duyuluyor bir yerden
Deniz bulanmış
Umutların kanına...
Gözkapaklarım bir daha
Hiç açılmayacakmışcasına
Kapandı bir ölümle.
Sustu bu gün bir şehir.
Unutuldu büyük bir şair
Düştü gözlerden,
Kalplerden,
Her bir insanın hayalinden

Düştü bu gün bir Orhan Veli
Kulaklarım onun sesiyle dolu
Ruhumda onun yazdığı şiirler
Umutlarımda onun umutları varken
Siliyorum bu gün
Hayatımdaki boşluklarda
Takılı kalan mutlulukları...

Bir kuyuya atılmışcasına
Yitip gitti bir garip
Kaldı ondan geriye şiirleri
Kaldı ondan geriye bir yürek
Hem de ne yürek.

Dağları aşıp gelen
Umutlardan bir resim çizen
Yüreğiyle konuşan
Bir Orhan gitti bu gün...
Tek tek silindi hafızalardan.
Ve tek tek
Kimsesizleşti.
Yüzündeki çizgiler gibi
Bir başına geldiği dünyadan
Yine bir başına
Kimsesiz bir garip olarak
Gitti bir karanlığa
Unutulacağı umutsuz hayallere...