GÖZ BEBEKLERİMDE SENİ YAŞAMAK

Ölüm dolaşıyor damarlarımda
Kötülük ruhumu esaretine almış
Kara günler yaşanıyor
Göz bebeklerimde...
Diğer canlıların haberi olmasa da
Sana şiirler yazıyorum
Defterimin sayfalarına
Seni kazırcasına...
Ayı ve yıldızı gözlerinde birleştirip
Yaşanır yapıyorum
Seni, hayatı, ölümü...

Bir mahluk gibi sarıyor zaman bedenimi.
En ince hücrelerime kadar
Alıyor benliğimi benden
Yokluk...
Bir dertte soluyor kanım
Tükenesiye kadar...
Toprak susamış ölüme
Ölüm bekliyor hayatı
Her şey birbirine muhtaçken
Ben de sana muhtacım.

Unutuyor tanrı beni
Açılmayacak bir kapının önünde
Kalmışcasına.
Az az ölüm oluyorum
Anlatamadığım bir sensizlikte...
Yağmalanıyor bu gün seninle olan anılarım
Tek tek çalıyorlar benden seni.

Saçıyorum cennetin tohumlarını
Kararmış yüreklere
Umudun pütürlü duvarlarda
Bulduğu bir yazı da
İyi yürekler canlansın diye
İçime gömdüğüm bir yıkıntı da
Buluyorum mutluluğu...

Tek tek unutmaya çalışıyorum seni
Bir zehirmişcesine çekiyorum içime
Sensizliğin havasını...
Bir kurşun misali
Yüreğimden gittiğinde
Bir mezar nasıl sessizse
Öyle susuyorum şimdi sonsuz yokluklara.

Yüreğime dolan bir sabah aydınlığında
Görüyorum gözlerini
Defterimde biriktirdiğim şiirlerle
Sunduğum bir serenatla
Saygıyla eğiliyorum sevginin önünde
Yüreğimin semtine döndüğün gün
Yeniden başlıyorum
Kalbinde parelenen bir umut çiçeğinde
Kokladığım aşkının kokusuyla
Göz bebeklerimde seni yaşamaya...