SU DAMLASI...

Bakıyorum önümde sessizce düşen sulara
Damla damla gidiyordu her biri bilmedikleri bir sona
Gözlerimin önünde düşüp gitse de sular
Onların hüznünü yaşamak bana düşüyordu
Bu derin yalnızlığımda seninle olmak istesem de
Gözlerimin önünde düşüp yiten sular misali
Sen de yittin kalbimde, yüreğimde
Dudaklarını öperken ki hoşluk
Gözlerine bakarken ki büyüleyicilik
Seninle olduğum yerlerdeki mutluluk yok artık
Yanımda duran büyük boşlukla birlikte
Saldım gittim kendimi düşüp boşluğa giden sular gibi
Sonumu bilmeden atıldım derinliklere
Büyük bir hızla gittim kendi sonumu görmeye
Sevdiklerimi düşünmeyi unutup
Bilmediğim sularda kendi kederiminde boğuldum
Bilmediğim topraklarda yaşadım ölümü
Ve bilmediğim ülkelerde seni yaşamayı dilerken
Kaldım ellerimin bomboşluğuyla
Gözlerimden akan birkaç damla yaşla birlikte
Çaresizliğimin esiri olup süreklendim oradan oraya
Uzaklara savrulup kaldım ellerinden uzakta bir yerde
Geri dönüp ulaşmak istesem de sana buharlaşıp yükseldim göklere
Umutsuzluğumun kurbanı olup solarken çiçek misali
Birden beni yanına alan göğün getirdiği bir yağmurla birlikte
Aniden buldum kendimi gözlerinin üzerinde
Ve bu su damlası halimle gözlerindeki yaşlara karışıp
Ağladım seninle ve gözlerinle birlikte
Seninle birlikte yaşadım hüznünü ama
Konuşamadım, söyleyemedim seni sevdiğimi
Kollarına atılıp saramadım seni bütün gücümle
Ve öyle çaresiz su damlası halimle gözlerinde tekrar can bulsam da
Yine gözlerindeki yaşlarla birlikte karıştım
Defalarca yaşadığım döngüsel yolculuğuma
Ve sessizce yitip gittim kendi yolumu izleyerek
Bir daha ki yağmurda yine seni
Yine gözlerini görmeyi dileyerek
Bir kuytulukta beni bekleyen sonu yaşayıp
Yine bir gün göklerin yağmuru çağırdığı gün
Sana dönmeyi seni görmeyi dudaklarındaki şehveti yaşamayı isteyerek
Son oldum bir su damlası gibi...