BİR GARİP SOKAK ÇOCUĞU

Sokak köşesinde ağlayan bir çocuğu görüyorum
Elinde satmaya çalıştığı mendillere bakıyorum
Çocuğun gözlerindeki kötü geçmişi görüyorum
Soruyorum ona hayatının gerçekleri ne diye?
Duymak istiyorum canını yakanları
Hissedip yaşamak istiyorum çektiği acıları
Çekip kurtarmak ömründe hiç görmediği hayatı vermek istiyorum ona
Onun da duyguları, onun da yaşamak istedikleri olsa da
Hayattı bu acımıyordu düşene bir tekmede ondan geliyordu
Belki bilmez, hatırlamazdım o çocuğu görmeden önce
Hayatın sadece acı ve ızdırap verdiklerini
Sormak aklımdan bile geçmezdi diğerleri gibi
Bende unuturdum o çocuğu oturduğu kaldırımın köşesinde
Belki de ömrüm boyunca bir daha görmezdim onu
Acılarla başladığı hayatına acılarla devam edişine şahit olamazdım
Hayat bu kadar kısayken bu tesadüfü bana yaşatmasaydı tanrım
Belki bir gün o çocuğun talihsiz ölümünü bile duyamazdım
Ama şimdi o çocuk hayata mutlu bakıp
Yaşamayı, gülmeyi herkeslerden çok hak edip
Merhaba diyor her gün öğrenip tanıdığı güzelliklere
Ben ise tanımadığım küçük bir çocuğun gülümseyişinde mutlu olup
Kucak açıyorum güzelliklerle dolu garip hayata
Güzel havaya ve karşımda salınan denize bakıp
Yazdığım şiirde yarattığım küçük çocukla birlikte
Görüyorum bir garip sokak çocuklarını
Ve yüreklerinde yarattıkları tatlı masumiyet ve saflığı...