Sezen Aksu’nun yankılar yapan konserini izleme şansım olamadı. Ancak sayın Can Macit konseri izedebiyat sitesinde ayrıntılarıyla anlatmış bulunuyor. Bazı konularda kendisine hak vermiyor değilim. Ancak ben kendi görüşüme göre konseri değil fakat konuyu bir daha anlatmak istiyorum.

Sezen Aksu’nun eskisine göre verimli ve başarılı olamadığı açık seçik görünüyorsa da eskiden yaptığı birçok besteyi unutulmazlar arasında saymak gerekir. Sen Ağlama, Firuze, Beni Yak, Vazgeçtim, Homini de Gırtlak, Kalbim Ege’de kaldı, Oynama Şıkıdım ve daha nice duygusal, eğlenceli besteler içimizde yer etti. Türkiye’den uzakta, Rusya’nın Kazan kentinde bir çayevinde otururken Oynama Şıkıdım’ı dinleme, bizi oynarken gören bir Tatar gencinin yanımıza gelip Türkçe olarak “Pardon, siz Türk müsünüz?” dedirtme zevkini tattırdı bana. Sezen Aksu eski Sezen Aksu değil; bu doğru. Ama şimdiye kadar yaptıkları onu unutulmazlar arasına sokmak için yeter de artar bile.

Yaptığı eyleme ve davranışlarına gelelim. Özet olarak üç eleştiri var.
1.     Sezen Aksu’nun uyuşturucu kullanmakta olduğu iddiası. Bu iddia polisle onun arasında sorun çıkaracak bir durumdur. Ben veya diğer insanlar taraf olamazlar. Ama onun başkalarına kötü örnek olması konusu vardır. Bunu da bilemiyorum. Birileri bundan söz etmeseydi hiç haberim olmayacaktı. Yine de iyi bir şey değildir tabi.

Bir gece Levent sokaklarında, elinde av tüfeğiyle Onno Tunç’u kovaladığını anlatmışlardı bana. Ben onun ilk ünlü oluşunu da hatırlıyorum. Siyah Beyaz TV varken ayağında kot pantolon, makyajsız, sade bir görünüşle bestelerini söyler giderdi. Askerliğimi İzmir Narlıdere’de yaparken bir ara İzmir Hatay’da bir arkadaşın evinde kalmıştım. Evin balkonu mekik biçiminde bir meydancığa bakıyordu. Sezen Aksu ünlü olmadan önce bu meydancığın öte ucunda otururmuş. Akşamları balkona çıkıp meydancığa doğru şarkı söylermiş. Bütün mahalle onu dinlermiş. Ünlü, hem de çok olup bu ünü yitirmek pek iyi sonuçlara neden olmuyor anlaşılan. Çok yakınında olanların ölümlerini de unutmamak gerekir. Onno Tunç, Uzay Heparı, çok vakitsiz öldüler. Onno Tunç Ermeni idi. Klasikleşmiş Sezen Aksu bestelerinin birçoğunun düzenlemesini o yapmıştı. Aynı zamanda Sezen Aksu’nun sevgilisi idi.

2.     Efes’teki konserin bölücülük değil, aslında malı götürme konseri olduğu iddiası. Eğer konserde 25 bin kişi vardı da 13 bin kişi var gibi gösterildiyse bu iddia doğrudur. Ancak iddia sahibinin iddiasını kanıtlaması, veya resmi makamlara suç duyurusunda bulunması gerekir. Böyle bir şey varsa ben de karşıyım. Ancak dürüst bir şekilde para kazanmaya malı götürme düzeyinde bakamam. Yani bir sanatçı, ya da sanatçılar belirli bir ücret karşılığında (fahiş olmamak kaydıyla) bir organizasyon yapıp konser veriyorlarsa buna malı götürmek denemez. Ücreti belli, hizmet belli; kimse kandırılmıyor. İsteyen gider, isteyen gitmez. Konser iyi geçmezse, beceriksizlikler olursa, Sezen Aksu’nun, başkalarının sesleri yetersiz kalırsa, insan verdiği bilet parasına üzülür tabi. Anladığım kadarıyla işin bu tarafında bazı aksamalar olmuş ama genelinde iyi gitmiş. Tarafsız izleyicilere sormak gerekir. Yahudi şarkıcıların biri konserden sonra kaçak CD’lerini satmaya çalışmış. Bu kişi kaçak CD satan Türkler ne kadar suçlu ise o kadar suçludur; daha fazla değil. Yahudi olması suçunu katmerlemez.
3.     Bu konserin bölücü bir konser olduğu, bölücülerin ekmeğine yağ sürdüğü, özellikle 30 Ağustos gününün seçildiği iddiası. Bir kere, konserin yasal olduğuna kimse itiraz edemiyor. Konser yasaldır. Öğrendiğim kadarıyla başka yerlerde de aynı konserlerden verilecekmiş. Onlar da yasal olacak herhalde. Ancak bu bazı kimselerin hoşlanmadığı, istenmeyen bir durumsa, önce yasayı düzenleyenlere, yani TBMM’ye hesap sorulması gerekir. Aslında AB’ye şirin görünme sevdası olmasaydı bu yasalar hiç çıkmayabilirdi ya neyse, onu karıştırmayayım.

Konserden sonra CNN Türk’te M. Ali Birand’ın Manşet programında konuşan Altemur Kılıç’ın, bütün itirazına karşın söylediği ve kabul ettiği gibi: ”Bu durum Türkiye’nin gerçeğidir.” Dahasını da ben söyleyeyim. Türkiye’de 36 ayrı etnik grup yaşıyor. Bu gruplar yüzyıllardır birbiriyle kaynaşıyor. Bazıları “ben Türk’üm” diyor (Ne mutlu Türk’üm diyene), bazıları da “ben Türk değilim” diyor. Acaba “ben Türk değilim” demek bölücülük müdür? Şurası kesin ki yasaldır. Yasal olmayan şey, bunu söyledikten sonra Türkiye Cumhuriyeti’nden ayrı bir devlet kurmaya çalışmaktır. Deniyor ki “işte bu söz ona yol açar.” Acaba hangisi yol açar? Bu sözün söylenmesine izin vermek mi, yoksa bu sözü söyleyenleri bastırmak mı? Bence asıl bastırmak ileride Türkiye’nin bölünmesine sebep olabilir. Konser sırasında Diyarbakır’dan gelen çocuk korosunu yöneten kişinin çok sinsi bakışları varmış. Ben görmedim ama doğru da olabilir, yanlış da olabilir. Benim gözlerim bozuk olduğu için gözlüksüz iken net görmek için gözlerimi kısarak bakarım. Sahnede keskin ışıkların altında insan gözlerini kısabilir. Buna bakarak kişi hakkında bir karar vermek bence doğru olmaz. Türkiye’de aşırı Kürt milliyetçileri vardır. Diğer etnik grupların da aşırı milliyetçileri vardır. İşte onlar bölücüdür. Yani Türkiye Cumhuriyeti’nden ayrı devlet olmak isteyenler. Aşırı milliyetçiler, aşırı milliyetçilerin tam karşısında yer alırlar. Bunun gibi Türkiye’de Türklerden başka yaşayanların varlığını yok saymak, onlara hiçbir hak tanımamak, başka bir bölücülük yolu olarak görülmelidir.
Bu konu ile ilgili olarak ‘Milliyetçilik Üzerine’ başlıklı yazımı okumanızı öneririm.

M. Sinan Gür
9.Eylül.2002