NEREYE GİDİYORUZ?

Bombalar düşüyor gökyüzünü yararcasına
Kurşunlar insanların yanından geçiyor sinek vızıltısı misali
Toprak cesetlerle birlikte kana bulanıyor
Ve ben ölümden korkmadan
Yürüyorum ceset yığınlarının arasında
O an rastlıyorum kopmuş bedenlere
Elsiz, ayaksız kalmış insanları görüyorum
Onların çektiği acıları görerek hüzünleniyor kalbim
Ama az ötede küçük bir bebeği görüyorum tüm şirinliğiyle
Yanına gidip acılarına derman olmaya çalışıyorum
Ama annesi onu kurtarmak isterken
Oplu yaşasın bu berbat dünya da diye feda etmişti kendini
Bu küçük beden ne amaçla olduğunu bilmediği bir savaşta
Bazılarının çıkarı uğruna yitirmişti annesini
Ve artık bir daha ne annesini görebilecekti
Ne de annesinin kokusunu hissedebilecekti
Irak’ta, Afganistan’da ve daha birçok yerde
Kaç çocuğun annesiz, kaç annenin çocuksuz kaldığını
Biliyor mu acaba çıkarlarını düşünenler
Bunca savaşta yiten binlerce canın hesabını verebilir mi savaşları çıkartanlar
Bir kurşun ya da bir bomba da insanların nasıl yok olduğunu
Biliyorlar mı acaba çıkarlarından başka bir şey düşünmeyenler
Bir bebeğin annesiz kalması sorun olmaz savaşı çıkaranlar için
Ama her savaş sonrası dünya annesiz kalıyor
Ve ben sessiz çığlıkların içinde o küçük bebeği yanıma alarak
Üzerime düşen bombalara, yanımdan geçen kurşunlara inat
Kaçıyorum bu savaş denen vahşilikten
Ama herkesin sorması gerekipte unuttuğu
Bu dünya, bu insalık nereye gidiyor sorusunu sorup
Son umutlarımı da yanıma alıp
Gidiyorum ölen her bir insanı anarak
Kalbimdeki hüzün ve gözlerimdeki yaşlarla...