Taşımak zorundasınız.
Çünkü taşınmak ister hayat.
Onu taşımaksa kocaman bir sanat.
Yoktur okulu, dersi, sınavı, notu, notası, diploması.
İçinizde mevcut sırrı mayası.
Henüz pişmemişse bedeninizde benliğiniz, ağırlaşır, zorlaşır, eziyetli bir zahmete döner yük olur hayatınız.
Demine erdikçe kabınızda kaynayan şerbetiniz, yudumlarsınız ferahlatır sizi, hayatınız çoğalır bereketlenir.
Kendi kabında kaynayan, kaynadıkça kabına sığmayan, taşanı etrafına saçmayıp kendinde saklayan,
Geniş, engin ve derin…
Taşımak hayatı zevkle, şefkle, dikkatle.
Taşır her bir şey, her bir yere sizi, siz onu taşıyabildikçe.
Yetenekli, güzel-yakışıklı, cesur, akıllı ve zeki olabilirsiniz.
Hepsi ağırdır siz hafifseniz.
Hepsi hafiftir siz ağırsanız.
Hırsla çalışan bilgili, paralı, şöhretli, becerikli ve kariyerli olabilirsiniz.
Herbiri bir tuzaktır siz kendinizden uzaksanız.
Ne sizi karşı limana taşıyacak bir gemi, ne üzerine bineceğiniz yağız bir at, ne de nehir üstünde asma bir köprüdür hiç biri.
Omuzladıkça siz onu, sorumluluk yükleyen, daha çok dikkat isteyen, sabır ve kişilik talep eden, ateşten bir gömlektir.
Giyebilene aşkolur.
Beceremeyeni yakar kavurur kül edip savurur.
Yeli sabır, toprağı onur, suyu azim, ateşi aşk’tır.
İlk mesele bir değere sahip olmak,
Esas olansa ona layık kalmaktır,
Taşımak…


Durak ARSLAN, Strasbourg, 15.05.2010