ARAF’E GÜNÜ - 12.00

TEK BAŞINA DANS-AŞK-I HACER..

Deli Peri .. Mahkeme Salonundan bildiriyor….

Ruhum!..

Vesayetimi sana veriyorum..

Aşkım!..

Vekaletimi sana veriyorum..

Ütopyam!.

Gözyaşlarımı da sana emanet ediyorum..

Yer Yüreğim !..

Kurşun Kalemim,silgi tozum,papiruslarım da senin.. Savaş Baltalarımı, gürz ve kılıçlarımı, ok ve yaylarımı da .. Bağrına gömüyorum.

Sıkı tut ve sakın başıboş bırakma.

Ruhum!..

Rahman ve Rahiym Bağ’ım !.

Hoş bulduk !.

…

Tek başına muhteşem hiyerarşik – monark tanrı’dan celp gelir. Habercisi de buz gibidir piramitif tanrı’nın. Deli’nin Yalancı Ruh’u itiraz davası açmıştır. Davasız duramaz tanrısının; davaperest mahkemelerine..

..

Yalancı Ruh soluk benzini şöyle bir sıvazlar ve .. Birdenbire.. Merhamet dilencisi zavallı bir yüzsüze dönüştürüverir soluk suratını. Ah bu maske !. Ne kadar da çok sever onu şu beyaz adamın binbirsuratlı kristal tanrıları!.

…

Buzul Ülkesi ‘nin buzdan heykel yargıçları ve buzdan biblo kraliçe savcıları. Buz dağlarına oyulmuş koltuklarına kurulur ve.. Onlar da yüzlerini sıvazlarlar. Perde açılır. Dava başlar.

…

--Efendilerim !.diye söze başlar Yalancı Ruh !.

Bu Deli.. Deli’nin teki dir. !

(“Ya ne olacaktı?” diye gülümseyerek iç geçirir Deli.)

--Hey sen!..Ne yaptığını sanıyorsun ?..

Bu ülkede gülmek yasak bilmiyor musun?. Budala!. diye bağırır taharet katibi. Deli kendi duvar dibine çekilir ve susar.

…

--Efendilerim !..der Yalancı Ruh..Bir bilseniz bu Deli ‘nin bana ettiklerini.

Hayatımı zindan etti zindan! Buna inanın! Bir türlü boyun eğmedi bana!. Kolay değildi efendilerim !..İnanın!.Hiç kolay değildi… (Mendilini çıkarır ve hıçkırmaya başlar..)

( Ah ne kadar da usta ve mahir bir tiyatrocu oluver miştir birden bire..)

--Ah ah!..Yüce Monark Tanrı takdis etsin sizi..ve ben ne kadar çok muhtacım onun merhametine

--Devam ediniz!.

--Yüce mahkemenin yarıtanrı yüce yargıçları!..Ne güçlükler çıkardı bu Deli .. Boyuneğmemek adına bana!.

(“İşte bu doğru!” diye mırıldandı Deli!” ve kimseye göstermeden acı acı gülümsedi.)

--Efendilerim!.

Neyi var neyi yoksa benim olmalı bu delinin!. Yoksa ben deli olacağım yeminler olsun tanrılarınıza!

…

Yargıç Deli’ye diker gözlerini.

--Ne diyorsun deli?!.

Deli kendi duvar dibinden şöyle bir kımıldanır ve yanıt verir:

--Albızlar alsın tanrılarınızın canını!.

Görmüyor musunuz?. Şimdi bile rahat bırakmıyor yakamı!. Ben ödeyeceğim bütün bedelleri ödedim. Beklentilerinizi de boşa çıkarmamış oldum böylece. Planladığınız gibi deliriverdim işte.

Oysa..

Ben bile ummuyordum bu kadar delirtebileceğinizi!.

--??..

--Deliliğim ne işine yarar ki O’nun?..Sizin bile bir işinize yaramamışken üstelik!.

--??.

--İşinize yarayacağını bilseydim ne yapar eder yine de delirmezdim ey süslü yargıçlar!

Buna da kesin inanın!.

--!!?.

-- Yaz Kızım!..Karar!.

Deli’nin işe yarar bir varlığı kalmadığından…. Dava’nın reddine..! Deli’nin duvar dibine iadesine..!

… … …

Duydun mu Ruhum!.

Sevinebilirsin. Senin de bir işine yaramayacağımı düşünüyorsan. Hemen şuracıkta ölebilirim.. Duvarcığımın dibinde. Yeter ki sen beni bu yerlerde yüz üstü bırakma!.

….

Ruh gülümsedi ve. Duvardibi …. Cenneti oldu Deli’nin…

…

Duvar Yazıları bu yüzden .. Biraz Cennet kokar abilerim ablalarım!..

.. Lütfen işemeyin duvar dilberine!. İşeyen Eşşek tir!.

..

Wesselam!.