TASVİR-İ FÂTIMÂ

Bostân-ı Âl-i İmrân, zikretse Zehrâsı'nı
Ağlar kamu kâmurân, fikretse nefhâsını

Bûhur-u Meryem ile, nûş ederken melekler
Fâtımâ remzi ile, cûşa gelmiş felekler

Âsîye'nin alnında, Betûl yıldızı vardı
Fir'avn'ın sarayında, Süreyya izi vardı

Nemrud'un âteşini, söndüren suyun adı
İbrâhîm'e gül olan, göz yaşının soyadı

İsmâil'in anası, ayağın çöle vurdu
Kevserî marifetle adını Zemzem koydu

Hatice'ye müjdeler, Beytullah kızı doğdu
Kehkeşanlar tahtında, Zühre yıldızı doğdu

Sanırsın zerafette ilahî nakış idi
İri siyah gözleri, nûrânî bakış idi

Sâkin, yavaş konuşur, sözleri inci idi
Tasvîr-i hal ne mümkün, sanki bir inci idi

İtret-i Mustafâ'nın, emsâl-i cismi idi
Fıtrat-ı Enbiyâ'nın, temsilî resmi idi

Ehl-i Beyt Dergâhı'nın gün görmeyen güneşi
İstemezdi dünyayı, babasının bir eşi

Sultân-ı Enbiyâ ki, kıyâm ederdi O'na
Cibril dahî imrenir, selâm ederdi O'na

Sırr-ı "Nefsin vahide", Fâtımâ'da cem olur
İrfân ile zikretsem, gündüzler gecem olur

Veysel Hocam hatır et, dâimâ ve dâimâ
Ne söylesen söz yetmez, Fâtımâ'dır Fâtımâ


Veysel Menekşe
13-Ekim-1996