İŞSİZ BİR ADAM OLMAK

Çayımı elime almış oturuyorum bir başıma
Bağdat caddesindeki bir kafede
Çayımı yudumlarken de bakınıyorum çevreme
Ortalıkta her şey o kadar hareketli ki
Bazen ben bile gözlerimle yetişemez oluyorum
Bu sürü halindeki insan yığınına
Herkes sokakta dolanır halde olsa da
Görünen her şey aslında çokça uzakta her birimiz için
Anlamsızlık o kadar büyükçe sarmış ki bedenimi
Kendimi oturduğum yerden bile kaldıramıyorum
Sadece oturduğum sandalyeye bağlanıp
Veya da bir işsiz adam olarak dolanıyorum etraflarda
Elime alabileceğim sağlam bir gelecek olmadan
Oradan oraya savrulup duruyorum
Cebimde kalan son parayı da içtiğim bu çaya veriyorum
Ve belki de cebimde bir şey olmadan
Evimin yolunu tutuyorum öyle mahzunca
Üzülerek ve kahrolarak yaşasam da hayatımı
Benim gibi garip bir işsize kim el uzatır ki
Zaten herkesi sarmışken bir kriz
Bana bu halimle sıra mı gelir önümde birçok insan varken
Bırakalım da her şeyi bir kenara
Artık önümüzde olmayan bir geleceğe bakalım
Bizi neyin beklediğini bilmeden
Ve hangi bir zenginin geleceğimizi almasını bilmeden
Öylece umarsızca yaşayıp gidelim dünya aleminden
Bu arada oturduğum yer bile aslındaki yer değil
Bu parasızlıkla bağdat caddesini anca hayal edebiliyorum
Onun yerini aslında bir çay ocağı alıyor
Gördüklerim ise hayallerimdeki izlerden bir demet sadece