Çaresizim… iki sevda arasına sıkışmış kalmışım… nasıl olabilir, nasıl çözülür bu düğüm? Var mıdır bir hal çaresi? Ne gönlüme dur diyebiliyorum ne de içimde yanan ateşe… ne birinden vazgeçebiliyorum ne de diğerinden… öyle bir yangın var ki içimde kavuruyor, yakıyor, yıkıyor… neredeydin ki, nerede yaşıyordun, nerede nefes alıp veriyordun, kalbin kimin için çarpıyordu? Yok… geri dönüşü yok bu hayatın, başlanmışlıklar ve yaşanılmışlar silinmiyor bir türlü… eskiye, geçmişe sünger çekmenin bir yolu olabilseydi keşke… ve sen benim kollarımda oluvereydin ne vardı? Sabahları saçlarını okşayarak uyanmanın ve bütün bir gece kokunu içime çekmenin hazzını yaşayabilmek mümkün olsaydı keşke… yarım bir hayat var avuçlarımda… elimde bir resmin ve bıraktığın o koskoca anılar yığını… keşke hiç tanımasaydım seni… hiç görmeseydim… ellerim değmeseydi buram buram aşk kokan saçlarına… gözlerim değmeseydi gözlerine… hiç girmemiş olsaydın hayatıma… belki… belki çok daha kolay olurdu yaşamla savaşmak bana… ama artık buradasın, içimde… yüreğimde… koskoca bir yer kaplıyorsun ve mümkün değil söküp atabilmek seni oradan… hoş söküp atmak isteyen de yok zaten…

şimdi, şimdi bırakıp gidiyorsun beni böyle başı boş bırakıp… bir görebilsen içimde doldurduğun yeri, dokunduğun yeri nasıl da yanıyor alev alev… keşke… keşke bir mümkünü olsa ayaklarına paspas olmanın, her akşam yanına koşacağımı bilmenin, sabırsızlıkla seni beklemenin ve bekleyişlerin heyecanını yaşayabilmenin… keşke…

işte, yoksun ve yoksunum… elinden şekeri alınmış bir çocuk gibiyim bu hayatta… ve sensiz yaşamışım, nefes almışım ne fayda…