Güneş doğarken neden hüzünlenirim bilmem
her gün tam bu saatlerde
tan yeri ağarmaya başlarken biraz
bir hüzün basıyor içimi cayır cayır
Sanırım yine sensiz bir sabah geçireceğimi bilmek nedeni
sensiz bir sabah lokomotifsiz bir tren gibi
sevmiyorum sensiz sabahları
ve lokomotifsiz trenleri

Güneş batarken neden hüzünlenirim bilmem
her gün tam bu saatlerde
ufuklar kızarmaya başlarken biraz
bir hüzün basıyor içimi cayır cayır
Sanırım yine sensiz bir gün geçirdiğimi bilmek nedeni
sensiz bir gün yapraksız kalmış bir ağaç gibi
sevmiyorum sensiz günleri
ve ağaçsız yaprakları

Ay mehtaba doğru iken neden hüzünlenirim bilmem
her gün tam bu saatlerde
yakamozlar çıkmaya başlarken biraz
bir hüzün basıyor içimi cayır cayır
Sanırım yıldızları sensiz seyredeceğimi bilmek nedeni
sensiz geçen bir mehtap şiiri olmayan bir şair gibi
sevmiyorum sensiz mehtabı
ve şairsiz şiirleri

Her bayram neden hüzünlenirim bilmem
her bayram tam bu saatlerde
şeker toplamaya çıkan çocuklar zili çalarken biraz
bir hüzün basıyor içimi cayır cayır
Sanırım yine sensiz bir bayram geçireceğimi bilmek nedeni
sensiz bir bayram ruhsuz bir şarkı gibi
sevmiyorum sensiz bayramları
ve ruhsuz şiirleri

Her yılbaşı neden hüzünlenirim onu da bilmem
her yılbaşı tam bu saatlerde
gece yarısı ışıklar sönüp yanarken biraz
bir hüzün basıyor içimi cayır cayır
Sanırım sensiz bir yıl daha geçirdiğimi bilmek nedeni
sensiz geçen bir yıl aşksız geçen bir ömür gibi
sevmiyorum sensiz yılları
ve aşksız ömürleri

İşte suratımda bir karış sakal
ve yüreğimde “belki gelirsin” umudu
Saçlarım da kırarmış mı ne?
Ne de çabuk geçiyor günler, bayramlar, yıllar...
İşte bak koskoca bir ömür geçmiş sensiz
Sanırım ben hüznü ve seni çok seviyorum.