Peregrinus Sendromu, ortam veya çevre değiştirdiği vakit bir bireyde geçici olarak ortaya çıkan eksensiz davranış ve konuşma alışkanlığıdır. Daha çok yoğun mahalle baskısı yaşanan, tarikatçı, arabesk çevrelerin insanlarında, ya da, ürkek, çıtkırıldım entelektüellerde görülür.

Böyle kişiler yetiştikleri ortamda çevreye uyumlu, dengeli ve eksenli bir görüntü veririler. Ancak, bulundukları ortam değiştiğinde, örneğin, yurt dışına çıktıkları vakit, o güne kadar yaptıklarının tam tersi söylem ve eylemlerde bulunurlar.

Peregrinik kişinin konuşması, davranışları değişir, adeta "ne oldum delisi" olur. Oralarda kendini çok daha özgür, bağımsız ve sorumsuz hisseder. Kendi ülkesindeyken yapamadığı, söyleyemediği, bastırdığı çıkartılarını yurt dışında açığa çıkarır, rahatça söyler. Benliği, kişiliği, değişir. Nasıl biri olduğunu unutur. Bambaşka ve değişik bir ortamda olduğundan kendisi de adeta bambaşka ve yeni bir insan olur. Ama bu geçici bir durumdur, geri dönünce tekrar eski kişilik ve benliğine ister istemez kavuşacaktır.

Peregrinik kişi kendi ülkesinde yasaklanan, hoşgörülmeyen her şeyi yabancı ülkelerde yapmaya kalkışır. Örneğin, dindar biriyse ağız dolusu küfürlü konuşmaya başlar, domuz eti yer, şarap içer, namazı bırakır, eşcinsel ve travestilerle yatıp kalkar, tüm bastırılmış fantazilerini açığa vurur, hatta kadın kılığına bile girip dolaşabilir, çünkü nasıl olsa tanıdıklardan kimse kendisini görmeyecektir. "Millet ne der? herkes ne der?" gibi korkularını bir kenara bırakır.

Eğer ünlü bir romancıysa ülkesinde söylemeye cesaret edemediği şeyleri bir İsviçre gazetesine demeç vererek dışa vurur, mangalda kül bırakmaz. Kendi ülkesinde binlerce Ermeni ve Kürdün öldürüldüğünü, bunu kimsenin itiraf etmeye cesaret edemediğini övünerek söyler. Kendisini bir postmodern kahraman, kurtarıcı, büyük bir tarih bilgesi gibi görür.

Eğer bir politikacıysa yurt dışına gittiği vakit uçakta giderken veya resmi görüşmelerde en çarpıcı açıklamaları yapar, tarih yazdığını zanneder, diplomasiyi bir kenara atarak kıpkırmızı biz yüzle, olmadık davranışlarda bulunur, önüne gelene fırça çeker. Yurda geldiği vakit bir fatih gibi karşılanır. Yurtdışında kendi kamuoyuca pek hoş karşılanmayacak şeyler söylemiş, çamları devirmiş ise ülkesine döndüğünde "ben öyle şeyler söylemedim, benim sözlerim ona değildi" veya ''aslında ben o söylediğiniz ifadeyi kullanmadım'' diye çark etmeye çalışır. Söylediklerinin yanlış anlaşıldığını belirtir. Yandaş medya da kendisinden "tabuları yıktı" diye övgüyle söz eder.

Genelde derin bir aşağılık kompleksi, yoğun aile baskısı yaşamış, kenar mahalle kökenli, tarikatçı veya kendini olduğundan fazla göstermeye çabalayan sonradan görmelerde sıkça rastlanan bu alışkanlık kişisel dengeyi bozduğu gibi, saldırganlık, sürekli yalancılık ve ileri yaşlarda bellek ile düşün yapısında travmalara yol açar.

Sendrom zamanında fark edilmediğinde beyin zehirlenmesi, eksensiz davranışlar, ani cinnet halleri, kelleşme, argo, ağız bozukluğu, bağıra çağıra konuşma, sürçü lisan, epilepsi gibi sonuçlarla karşılaşılabilir.

Tedavide hem beslenme, hem psikolojik yön birlikte değerlendirilmeli, sağlıklı düşünme koşulları kendisine anlatılmalı, doktor gözetiminde öncelikle haram olduğunu sandığı şeyleri yemeli ve içmeli, Türk Kurtuluş Savaşı ve devrim tarihi kendisine yeniden öğretilmelidir.