Daha dün gibi..

Bugün düşündüm de ne kadar zaman geçmiş ve ne kadar az unutmuşum seni. Ne kadar az silebilmişim hatıralarını ve daha dün koynumdaymışsın gibi hala tenin kokuyor tenim. Ellerin daha dün terletiyordu ellerimi hala avuçlarımda elinin teri ve kazağıma düşen kahverengi saçların. Daha dün yanımdaydın sanki, dün öpüyordun dudaklarımı ve dudak kenarımda hala içtiğin kahvenin kokusu ve gözlerimde sana sarılırken boşalan yaşlar, hala taze dünkü sarılışlar. Daha dün ellerinle yemek yaptın ve ben yedim, sıcak kahveyi aynı fincandan yudumladık ve ben konyak içtim sen beni uzun uzun öptün. Bütün gece tenime dokundun ve ben ürperdim gidecekmisin diye düşündüm ve bugün yoksun oysa ne çok zaman geçmiş. Daha dün gibi herşey taptaze, gece ısıtırken battaniye bedenini, sokulmaların sessiz ve sevecen bir şekilde aşktan başka ne çağrıştırırdı ki, gözlerim kapanan gözlerine odaklanırken nerden bilebilirdim bunca yıl geçeceğini ve yokluğunda ezik bir hale geleceğimi. Daha dün bölüştük ekmeği ve ellerinden içtim hastayken sıcak çorbanı, daha dün en güzel şarkıda ağlayıp aynı nakaratları beraber söyledik; ‘en güzel aşk zor olandır’ diye en zor olanı yaşadık –ki en zoru yokluğunda mırıldanmakmış meğer en hakiki kelimeleri.
Bugün düşündüm de ne kadar zaman geçmiş ve ne kadar çok sevmişim seni, zamana inat ne kadar hasretmişim kokuna, gitmelerine rağmen dönüşüne ve her defasında kalbimde kalışına. Her gece koynumda yatırmışım seni, her gece kokun kokuma karışmış ve özlem dolmuş içim ve daha dün gibi nefesin nefesime karışmış hala benimsin içimdesin gibi. Daha dün gibi uzun uzun öpüşlerin ve sarılışın tüm bedenime, kopmayışın ve ağlayışın gözyaşların yüzümde. Daha dün gibi sevişmelerimiz ve birbirimize verdiğimiz sözler, tenimizin kutsallığı üzerine ettiğimiz yeminler ve seni sevmenin yaşattığı muhteşem mevsimler.
Daha dün gibi herşey..

                              Saraç.. 12/01/09