hazan..

hazan mevsiminden bir gün yaşıyorum bugün
kulaklarım sağır olsun istiyorum,
gözlerim kör
dokanmasam hiçbirşeye,
hiçkimseye
koklayamasam kokularını kainatın
ve kentimin
dursam sadece, nefes alsam
sağır bir karanlık teslim alsa beni
soğuk bir rüzgara bıraksam bedenimi
açık bir maviye boyansa düşlerim
karaktersiz ve ezik zamanlari yensem
yenebilsem hatıralarımda beni üzenleri
kırabilsem dal'ını umutsuzluk ağaçlarımın
söyleyebilsem şarkılarımı fütursuzca
ve doyabilsem çocukluğuma yeniden
büyümeyi ve adam olmayı bir an erteleyebilsem,

hazan mevsiminde bir gün yaşıyorum bugün
hissizleşsin istiyorum ruhum
ve bir cinayete kurban gitse
ruhumu kemiren bu iflah olmaz huyum,
parmaklarım, avuçlarım, bedenim
silinsin oturduğum koltuktan
bitsin bu safran sarı zaman
sonsun bu karaktersiz yangın
misal ümit yaşar olabilsem,
sevgilime dair tüm sözlerde
veyahut nazım düşlerimle,
ahmed arif tüm gerçekliğimle
sonsuz ve kimliksiz bir hayat yaşamak isterken sadece,

hazan mevsiminden bir gün yaşıyorum bugun
sahibi olmasa bu hayatın,
bu toprakların mesela
yok olabilme gibi düşler kuran insanlarız en nihayetinde
bu evler, dükkanlar, caddeler,
sokaklar, butikler, kaldirimlar
sahipsiz olsa bu zamandan kopuk hissiyatlar,
hazan mevsiminden bir gün yaşarken ben;
güzel bir söz duymaya muhtaç dilenci bir adamım şimdi
dilencisiyim hayatımın
golgesiyim yalnizligimin
ve sözler içinde en farklı sözüyüm dilimin
en tuhaf bakışıyım gözlerimin
en sade aşkıyım kalbimin
kentimin en eski semtiyim
en mavi deniziyim ülkemin, biliyorum
..

seyfettin arac
                                    07/09/09 harbiye