Zifiri karanlık, ağarmaz günüm;
Bu nasıl bir devran, bu nasıl dönüm?
Zeybeğime ölüm; millete zulüm!
          Zeybeğimi unutmadı bu millet;
          Hüseyn-i davada şehittir elbet!

Kan bürümüş gözleriyle, kızanlar,
Bu dünya onlara kalır sananlar,
Zeybeğin kanına ekmek bananlar;
          Yalan, dolan ile yelken açtılar;
          Günü geldi; izbelere kaçtılar!

Hak yerine zorbalığı seçenler,
Su yerine kan doldurup içenler,
Zeybeğime kanlı kefen biçenler;
          Gözden ırak köşelerde yittiler!
          Teker teker geberip de gittiler!

Issız ada, çıkmaz sesi, feryadı;
İdam yaftasında zeybeğin adı
Bir sefil müddei, bir rezil kadı;
          Acep, bugün nerde, bugün nerdeler?
          Hakkın cezasıyla cehennemdeler!

Zulüm yeryüzünde olmaz payidar;
Adalet yolunda verilen canlar!
Tarih sayfasında ne zalimler var!
          Kim sayar onları isim be isim?
          Toprakla yek olan bin mundar cisim…

Belki, bu, tarihin intikamıdır;
Damla damla düşen, mazlum kanıdır.
Gerçek divan elbet Hak divanıdır!
          Günü gelir yüce divan kurulur;
          Akan kanın hesapları sorulur…

Zalim pençesine düşüp, gülen yok!
Gidip de oradan geri gelen yok!
Sorsan bugün, kızanları bilen yok;
          Zeybeğimin her köşede adı var!
          Ona sevgim öz babamdan yadigâr