Bir İlhan Ağabey biliriz biz, bizden içeri...
30-35 yıldan fazla...
Kimimiz uzun, kimimiz kısa sürelerle olduk yanında...
Kimimiz uzağında...
Kimimiz yakınında...
Amirimiz oldu hepimizin...
Amirimiz olmakla kalsaydı; kaç amir geldi geçti hayatımızdan...
Kimisinin bir adı, kimisinin belli belirsiz bir silueti kaldı aklımızda...
Kimisi çoktan silindi gitti hafızamızdan; hayat gailesi ve yeknesaklık içinde...
Oysa o hep vardı, hep var, hep olacak...
Çünkü o, hepimiz için;
Ama istisnasız hepimiz için; İlhan Ağabey oldu...
Abi oldu, abi...
Abi olmak nedir bilir misiniz siz?
Elbette ki bilirsiniz!
***
İnşaat Yüksek Mühendisidir İlhan Ağabey...
Dünyanın en ücra köşelerinde, en büyük metropollerinde görkemli eserlere imza attı...
Ve o görkemli eserlere görkemli dizeler eklendi bir kış soğuğunda Sibirya steplerinde...
Onlardan birini arz edeceğim sizlere bugün...

Cahit Kılıç
İstanbul, 17 Mayıs 2011


U Z A K L A R

Uzaklarda olunca insan ,
Bir başka özlüyor,
İstanbul'daki evini,
Aralık pencereden giren ılık meltemi,
Tavadaki istavriti,
Masada yarım kalmış dubleyi,

Ve boğazdan gecen gemi düdüğünü...

Uzaklarda olunca insan,
Bir başka seviyor kızlarının büyüğünü, küçüğünü...

Uzaklarda olunca insan,
Bir başka özleyip düşünüyor,
Acaba ne yapar onsuz,
Evinin direği, hayatının yarısı,
Karısı...

Bir türlü sonu gelmez bu özlemlerin
Basınca efkâr,
Gerçek olan şu anda,
Ne yar ne de diyar.
Ortada katman katman dolu kar
Ve bu sevgi ile sızlayan bir yürek var.


M. İlhan Günay
Şubat 2007, Novosibirsk / Rusya