Güzel gözlüm...

Sana ne söylemem gerektiğini artık bilemiyorum. Çünkü bildiğim bütün yöntemleri denedim ve bilmediklerimi de senin için öğrenip uygulamaya çalıştım. Belki düzeliriz diye. Aramıza ördüğün duvarları yıkarız da ilk zamanlarda olduğu gibi yakın oluruz hayaliyle yapılmış eylemlerdi o yapılanlar.

Peki şimdi ne yapmalıyım? Ya da sen ne yapmaktasın? Yaptığım şeylerle kendimi ne derece de ifade ettim ya da sen ne derece de beni anladın?

Zaman akışında karşılaşılan fırsatlar; hızlı akan nehirlerdeki nadide balıklar gibidir, yakalamasını bilip değerlendirene. Farkındayım, fırsatlardan korkar olmuşsun.

Kalbe düşen sevda asla yer değiştirmez, dallanır budaklanır, zaman gelir hazan olur yaprakları dökülür, kar yağar don olur ama illa ki güneşi her mevsim görür, baharı mutlaka yaşar, en azından için de yaşar... Ben artık o baharı içinde yaşayanlardan olacağım belkide...

Hayat; çok pencereli bir binadır, her pencereden farklı görünür. Sorun; aynı pencereden bakmayı birbirimize öğretemediğimizdendir.

Bazen düşündükçe çıldıracak gibi oluyorum. Bazen düşüncelerime gem vurup duymazdan geliyorum. Sana anlatacağım çok şey var aslında ama anlatamayacağımdan anlayamayacağından korkuyorum.

İtiraf etmeliyim ki, seni uzaklaşırken gördüğümde gideceğini hissettiğimde bir korku sarmıştı da sığınacağım bir yer aramıştım. Meğer hiç te uzak değilmiş o yer bana. Öyle bir yer öyle bir dünya ki, istediğim an giriyorum, seni arzuladığım halle yaşatıyorum. Yönetim benim, prenses benim, sevgilin benim. Benim için herşeyini feda edecek çılgın aşık sensin. Maddi dünyanın hal vaziyetlerinden kurtulur kurtulmaz gizlenip yaşadığım yer burası. Yerini kimsenin bulamayacağı, ikimizin manevi dünyası...

Bununla yetinmeyi öğrenmeliyim belkide üstüne gelmemeliyim bunlarla. İşte... Sana anlatacağımı çekinerek anlattım. Küçücük bir umutla kocaman hayallerle mutlu olmayı başarmalıyım. Ne dersin ruh eşim hayat arkadaşım sevdiceğim! Sence de ben bunu başarabilir miyim?