Yaşadığımız süre buyunca aslında hayatımızın bir bölümünü hatta bir anını değerlendiririz. Bir nefes alıp verdiğimiz kadar ki analar birleşirse yaşadığımız zaman dilimizde saatlerimiz birleşerek ömrümüzü meydana getirir.
Etrafımız da gördüğümüz hayatlarda böyledir. Sadece bir anını görürsünüz etrafınızda
Ya gülerken, ya ağlarken görürsünüz çevrenizdekileri. Ya oturur ya da gider. Hele bazen hiçbir ipucu yakalayamazsınız. Kapalı bir kutu gibi duran hayatlar. Hâlbuki çevremizde izlediğimiz hayatlar bize renk katar. Ya da sizi sıkan ve üzen (belki özellikle ben) şeylerden kaçmak istersiniz. Ama size huzur ve enerji veren, hayata bazı istediklerinize ipucu veren hayatlar vardır önünüzde. Onları takdir eder ve hayata karşı birikimlerinize katabilirsiniz. Böyle hayatlarda, çok nadirde olsa işte hayatın bütününü görebiliyor insan. Bir insan da; yaşadığı hayatı, ilkelerini, yaşadığı hayatın amaçlarını ve elde ettiklerini görebilirsiniz.
Beni etrafımda ki bu tip yaşantılar çok mutlu eder. Yaşamın kendine has büyüsünü ya da bir ömür nedir, nelere adanır görebilirsiniz.( Hayatınızı adadığınız amaçlar tabiî ki bir tercih meselesidir.)
Şu sıcak yaz günlerin de yapmanız gereken günlük işler bazen can sıkabiliyor. Yüzünü hiç de hoş olmayan yüz ifadeleri kaplayabiliyor.
İşte böyle sıcak günde sıkkın bir yüz ifadesiyle biraz yokuş sayılabilecek bir sokağı tırmanırken kendine ait iş yerinin içinde onu gördüm. Bu, saçlarının beyazlaşmasına rağmen güler yüzüyle yıllarını verdiği çok özel işinin başındaki bizim Süleyman Amcamızdı. Ona selam vermeden önce başımı çevirdiğimde onun hayatının bir bütün olarak görebiliyordum.
Beyazlaşan saçları, işini elleriyle yaparken görmek, dükkânında gördüğünüz dokümanlar mesleğine ait yaptığınız sohbetlerden onun hayatının bütününü anlayabilirsiniz. Bir çerçeve içine yerleştirebilirsiniz. Bakışınızı çevirdiğiniz her yönde onun hayatından bir parça bulabilirsiniz. Emekle yaşanan bir hayatın devamını hissedersiniz.
Ayakta sadece bir iki kişinin sohbet edebileceği büyüklükteki dükkânında ayaküstü bir iki söz etmek artık alışkanlık olmuştu. Yaşına rağmen çalışma azmi ve meslek sevgisi onun en güzel meziyetlerinden bir kaçı..
Uzun yıllarını verdiği mesleğinin başında aynı azimle onu görmek benim için bir ayrıcalık. Süleyman Amcamızın her zaman gülen yüzü ve meslek azmi görülmeye ve takdir edilmeye değer. İşini bu kadar inançla ve severek aynı azimle devam ettirmesi, bir işi severek yapmanın kıymetini gösteriyor. Ve severek yaptığınız işin bir insana kattığı zenginlikleri.
1951 senesinde kurduğu gazetesini ilk günkü heyecanı ile çıkarıyor. Harfleri hala elleriyle, dizerken kim bilir kaç defa harflerle buluşup neleri dile getirmiştir diye düşünüyorum. Etrafa şöyle bir göz gezdirdiğimde bir iki yerde gençlik fotoğrafını görüyorum.
Doğruyu söylemek gerekirse rahat film artisti olabilirmiş. Çok da yakışıklı ve havalıymış. Duvarlarda gördüğümüz fotoğraflar eski haberler ve kendine ait bütün işleriyle Süleyman Amcamız asırlık çınar gibi. Ne güzel, biz de bu çınarın bilgilerinden, anılarından ve gazetesinden çok şey öğreniyoruz. Çalışmanın yaşının olmadığını ve ideallerin hayatımızın her sayfasına renk katabileceğini amacına hizmet edebileceğini görebiliyoruz.
Süleyman Amcayla yaptığımız bir kısa yolculukta eski filmlerden bahsediyoruz. Çünkü aynı zamanda yaşadığı kasabada ilk sinema salonunu açan kişi. Çocukluğumdaki seyrettiğim filmleri ve sinema sanatçılarından bahsediyorum ve ikimizde anılarımızda geziyoruz.
Başka, güzel bir ayrıntıda Süleyman amcayla ilgili; Haydarpaşa Lisesinde okumuş olması ve bir dönem de Fenerbahçe’de kaleci olarak forma giymesi.Onunla ilgili o kadar çok şey var yazılacak ama ben sadece kendimce bahsedeceğim ondan.
Gittiğimiz bütün davetlerde Süleyman Amca ve sevgili eşini görmek beni her zaman ayrı bir mutlu ediyor. Ve bütün kıyafetlerimin cebinden naneli şekerler çıkıyor. Çünkü; Süleyman Amca cebinde taşıdığı şekerleri görüştüğü, herkese ikram eder.      Bu onun belki en tatlı taraflarından biri. İş yerine uğradığımda bile muhakkak ayağa kalkar ve hemen arkasından şekerlerimizi alırız.
Beni ziyarete gelen arkadaşlarıma muhakkak ondan bahsederim. Onlar bile bu şekerlerden nasibini almıştır.
Sevgili Süleyman Amcamız, cebinden şekerlerin, yüzünde güler yüzün ve ellerinden gazeten eksik olmasın.Gazetenle ve sevgili eşinle beraber nice yıllara.