Televizyonda zayıf, zarif bir kadın, Çırağan sarayının merdivenlerinde röportaj yapıyorlar. Dikkatimi çekiyor ve televizyonun sesini açarak, dinliyorum. Ve daha önce kitabını elime almış fakat almadan geri bırakmıştım. Nasıl pişman olmuştum. Ama kitap İstanbul’un sahaflar çarşısında kalmıştı. Bense sadece tatil için İstanbul’daydım. Aradan uzun bir zaman geçtikten sonra yine aynı şekilde, bir televizyon kanalında karşılaşıyorum. Özel bir
işletmenin, işlettiği bir yalıya televizyon ekipleriyle gidiliyor “burası benim büyük annemin” diyen, bu zarif kadına şaşkın şaşkın bakan çalışanlar onu içeriye almıyorlar..Ve o göz yaşları içinde orayı terk ediyor..Bu zarif kadının ismi Kenize Murat’tı.
Kenize Murat’ı önce annesinin hayatını anlattığı “Saraydan Sürgüne “ kitabıyla tanıdım, basından gözümüze çarpanlar birlikte. Bu yönden kendimi şanslı saydım. Dünya üzerindeki insanların başına gelenler insan olarak sizi rahatsız ediyorsa yazarın kitaplarını okumalısınız. Onu tanımam “Toprağımızın Kokusu” kitabıyla devam etti. 15 yıl boyunca gazeteci olarak çalıştığı Ortadoğu’da üç ay süreyle dolaşarak Filistin-İsrail çatışmasını aklımızı zorlayacak izlenimlerini bu kitaba aktarmış Kenize Murat. Bu kitabı hazırlarken, Kudüs, Cenin, Gazze ve gidebileceği, ulaşabileceği her yere ulaşıp iç yakan öyküleri bize aktarmış. Ve ayrıca tek taraflı olmayıp her iki tarafa da söz veriyor.
Bazı kitapları okurken yüreğimin sıkıştığını ve nefesimin zorlandığını hissederim. Beni üzen ve bütün duygularımı hatta isyan eden bir tarafını meydana çıkarır bunlar. Olmaz böyle şey dedirtip, bir şeyler yapmak isteyip hiçbir şey yapamadığınız anlar. Bir yaz tatilinin başında iki kitap beni çok düşündürmüştü. Birisi Ayşe Kulin’in “Sevdalinka” diğeri ise “Toprağımızın Kokusu”
Son günlerde gazetelerde gördüğüm haberler bu kitabı tavsiye ihtiyacını doğurdu bende. Küçücük yaralı çocuklar, babasının kucağında ölen yavruları hatırlatıyor.
Kenize Murat, Paris’te doğmuş.2 yaşında annesini kaybetmiş. Babasını ise 21 yaşında tanımış. Yazar, Osmanlıların son yaşayan kuşağından. Annesi V. Murat’ın torunu Selma Sultan.”Saraydan Sürgüne” kitabında yazar, annesinin dramını anlatıyor.29 yaşında Paris’te yoksulluktan ölen Selma Sultan, sürgün olarak gittikleri Lübnan’da zorluklarla yaşarken hayatının ilk aşkını tanır. Ama o orada “yamalı çoraplı prenses”tir. Daha sonra hiç görmediği bir Hint racasıyla evlenir. Burada da kendini yabancı ve yalnız hisseder.. kurtulmak için Paris’e kaçar. Ve yoksulluktan ve soğuktan hastalanır 29 yaşında hayata veda eder.
Yazarın ikinci okuduğum kitabında ise onun gazeteci tarafını ve tecrübeyle aktarılmış olayları buluyoruz. Yaşanan ve dayanılan şartları okudukça hayret ve ızdırabımız iki katına çıkıyor.
Uzun zaman önce, Filistin’e giden bir gazetecinin izlenimlerini dinlerken ağladığını izlemiştim. “Bu kadarını tahmin etmemiştim” demişti. Sizde bu kitabı okurken, yüreğinizden çok şey kopacak. Bu kadar da olmaz diyeceksiniz. Filistin’de anne, baba, çocuk, genç ve yarına dair bir umutla yaşamanın ne kadar zor olduğunu anlayacaksınız.
Ve ayrıca, İsraillilerin barış çabalarına da kitap da yer verilmiş.
“Toprağımın Kokusu” Everest Yayınlarından.(2004 ) Bu kitabı okumanızı tavsiye ediyorum.
“Bana çocuklar rüyalarını anlattılar” “çocuklar o kadar umutsuz ki, ne istersin diye sorulduğunda ‘portakal yemek isterim’ diye cevap veriyorlar. Özellikle son 45 yılda yetişen
neslin hiçbir umudu kalmamış. Onlar, evlerinin defalarca yıkıldığını, ailelerin götürüldüğünü ve arkadaşlarına işkence edildiğini görmüşler. Bu yüzden, bir İsrailli avukat bana şunu söyledi.”Filistinliler nefretin ne olduğunu bilmezdi. Biz onlara nefreti öğrettik.”( Kenize Mura’tın Tempo Dergisinde yapılan bir söyleşinden.)