Gözlerinin içine bakarken anlıyorum ki ben sadece o zaman yaşıyorum...
Hiç gitme kal orda hergün ol yanımda her an...
Sesini duyduğum zaman anlıyorum ki kalbim işte o an atıyor..
Sana sölüyorum ömrümün en güzel baharı...
Lütfen duy...
Seni seviyorum...
Seni sevmek bütün acılarımı dindiriyor...
Gözlerinin içine her baktığım an içim aşkla doluyor..
Sana aşık olmak istiyorum daha çok ve daha çok...
Kaçıyorum kimi zaman senden..
Uzak olmak istiyorum...
Soğuk olmak buz gibi...
Korkusu sarmaya başlıyor seni kaybetmenin
İşte o an anlıyorum ki ben seni seviyorum....


Hani olur ya sarar boğazınızdan bir duygu...Onu seviyorsun onu seviyorsun diye... Halbuki kabul edemiyorsunuz...
Olmaz diyip savaşa atıyorsunuz kendinizi.. Ama o hep gözünüzün önünde olduğu için olmuyor. Başarmıyorsunuz...

Gittikçe sahipleniyorsunuz onu ruhunuzda,umarım kimse onu üzmüyordur diyorsunuz..Umarım hayatında birisi varsa bile ona iyi bakıyordur..Umarım en az benim kadar değer veriyordur...Ama bir yandan da hayalini kurmadan edemiyorsunuz..Ya o benim olsaydı nasıl olurdu..Onu nasıl mutlu ederdim..Onun için neler yapmazdım ki..İşte böle böle geçiyor günleriniz...Bakıyorsunuz ki yakında gidicek o hayatınızın o küçücük kısmından bile..Günler tükeniyor..O acı ruhunuzu yakıyor..Hayır diyip birşeyler yapmak istiyorsunuz..Artık neleri göze alabileceğinizi düşünmeye başlıyorsunuz...Umrumda değil bilsin ben de rahat edim diyorsunuz..Ama bu çok hesapsız oluyor..Ya başkası varsa,ya o onu çok seviyorsa ya ben sölediğimde bu havada asılı kalırsa...Böle böle yiyip bitiriyorsunuz kendinizi..Bitiyor artık...Yerinizde duramıyorsunuz..Sölicem sölicem artık umrumda değil aşığım işte ve gerçek aşk fedakarlık ister diyip kararınızı veriyorsunuz....
Bu belki de hayatınızın en büyük ama en güzel kumarlarından birisidir ama farkında olmuyorsunuz..Size göre bu kumar ya size ruhunuzun sahibini canınız kanınız gibi sevdiğiniz insanı getiricektir ya da bu insanı götürücektir....Küçük küçük oyunlara başvurmak zorunda kalıyorsunuz...Nerden girsem hayatına diye düşünüp dururken...Aklınızdan türlü türlü fikir geçiyor...Birşeyler mantıklı gibi görünüyor,başlıyorsunuz..O o kadar tatlı ki..Onun belki bir selam demesi bile ruhunuzu alıp götürüyor..Ama kendinize kızıyorsunuz dur kendine gel olmaz böle dimdik dur bakalım ayakta o senin için çok dğerli olabilir ama kendi değerini yok edicek kadar olmamalı diyip geçiyorsunuz..Ama biliyorsunuz ki umrunuzda değil o güzel gözlerin içine her baktığınızda anlıyorsunuz siz onu seviyorsunuz..Ve bunu yaşayabilme ihtimali bile herşeye değer..

Bu duygu insanı bitiriyor, çok üzüleceği bir riske sokuyor,ve kimi kazanıyor kimi de kaybediyor....

Sihem TACHOULİ