Gözlerden uzak bir kumsalda ikimiz vardık sadece..Oturmuş günün nasıl kayıp yerini geceye teslim ettiğini seyrediyorduk baş başa..
Hafif bir samyeli esiyordu ama sanki okşuyordu tenimizi..Dalgaların gittikçe etkisini kaybettiği o güzel yaz akşamında biz hayaller kuruyorduk..
Gelecek hem çok yakınımızdaydı hem de çok uzak..
Sanki yarın başlayacak bir yolculuğun tam ortasını planlıyor gibi saçma ama hevesli bir hazırlıktı bizimkisi …Gözlerimiz o kadar çok şeyi aynı anda fısıldıyordu ki..
Ama hiç konuşmak istemiyorduk çünkü bu sessiz bir rüya gibiydi…
Denizin alev alev yandığı o son beş dakika da geldi geçti ve gökyüzü o mükemmel pembe tonlarına büründü.. Açıktı hava bulut yoktu..Kumsalın kumsal olduğuna bin şahit gerekirdi sanki altın tanecikleri içinde oturuyorduk bir kral ve kraliçe edasıyla..
Ama ne kral ülkeyi nasıl yöneteceğinden emindi ne de kraliçe …Şaşkın ama heyecanlı iki sevgili dünyanın en güzel yaz akşamını geçiriyordu mükemmel bir melodi eşliğinde..
Artık sahne yıldızlarındı ..Binlerce milyonlarca elmas taneciği sırayla parlıyor her biri şiirini okuyup geriye çekiliyordu..Sarıldığım kollarda dünyanın en güzel duygusu sarıyordu beni:
Güven….
Güvenmek …
Kralıma güveniyordum biliyordum o mükemmel bir yöneticiydi..Bizim sevgiler ülkemizi öyle güzel yönetecekti ki..
Yıldızlara yetişemedik o gece..Binlerce şiiri dinlerken dalgaların koynunda mutluluğun uykusuna daldık gittik…