Zaman akar gider...
Alır götürür ne varsa kalbinin yaprak gibi titrediği...
Çünkü zaman akıp gittikçe sonbaharlar da geçer ve yapraklar dökülür...
Çünkü zaman akıp gittikçe yeni ilkbaharlar gelir çiçekler açar...
Gönül de böyledir işte...
Bir ilkbahar bir sonbahar diye diye geçirir ömrü mevsim mevsim...

Ya sen?
Senden neler gitti anlat bana, yaz o yazmayı sevmeyen parmaklarınla....
Belki çok uzaklardayız birbirimize belki bırak mevsimleri birer hayat kadar uzağız artık...
Zaman zaman gülümseyişini anımsarım ve ben de gülümserim,işte yine oldu bak anımsadım gülümsedim ve yazmaya başladım...
Beni düşünür müsün bilmem ama hayattan beklediğimiz ne varsa ben yakaladım buralarda...
Bir ev bir sıcak nefes bana güven veren bir kalp...
Ya sen?
Hiç baktın mı uzun zamandır balkondaki salıncaktan ay ışığına ..?
Artık sen de evinin uzağındasın biliyorum... Hayatın istasyonlarından uzak birisindesin...
Ordan da ay aynı gözükür mü bilmem ama sen yine de bir bak...
Bak ve bana onun tatlı ışığında birkaç satır yaz....

Bilirim bilirim asla yazmazsın...
Seni çok iyi bilirim bilirsin...
Zaten ne olduysa bundan olmadı mı....?
Bazen içi dışı bilmek tek bir parça gibi hassas bir bütün oluşturmak değil mi ayrılığa kapı ..?
Neyse geçtim bak yine üstünden kızmadan sen...
Çocukluk güzel...Çocukluk biterken gençlik gelirken ikisinin arasında tatlı bir yaz güneşiyle ısınmak güzel... Hatırlar mısın bilmem... Severim ben güneşi çok... Oralarda güzel bir güneş varsa benden bir selam söylersin.....Burda güzel bir güneş var... Ellerimi tutan sıcacık sevgi dolu bir çift el var... Gözlerime dürüst bir sevgiyle bakan bir çift göz var... Beni hayatına katan birisi var... Yoksa hayat mı bizi birbirimize kattı... ? Bilirsin çok soru sorarım ben ...?
Çok sorgularım.. Yine dalmadan sorularıma geçtim bunun da üzerinden......

Ne istiyorum şimdilerde biliyor musun...? Bilmezsin tabi haklısın... O zaman ben anlatayım sana.... Küçük parmakları küçücük elleri olan, minicik kalbi kokumu duyduğunda tanıyan, beni hayatına katan o dürüst sevginin sahibi ve artık benim de hayatımın sahibinden olan minicik bir bebek istiyorum.... Kız mı erkek mi diye sorma..? Bilirsin sen de hep kız isterdim ben... Yine küçük sarı saçlı bir kız istiyorum....

Olmaz mı dersin?
Neden olmasın...İnsanoğlu istese dünya tersine dönmez mi...?
Bazen olmaz deme sakın...
Bana göre olmayışının tek sebebi isterken yeteri kadar istememek...
Bilirim ben... Bilirsin sen... İstesek olur....

Adını sormadan ben söyleyeyim... Adı İlayda olsun istiyorum... Su perisi... Berrak, saf ve etkileyici... Annesinin ruhunun bir zamanlar olduğu gibi kıpır kıpır umut dolu hayallerin ışığıyla ışıl ışıl olduğu gibi onun da talihinin öyle olmasını diliyorum.....

Şimdilik bu kadar yazdım.. Sana da hayatın tatlı melteminin en güzel dokunuşlarla sevgisini sunmasını diliyorum... Bilirsin ben hep senin için iyi şeyler dilerim...

Sevgiyle kal....

Sihem Tachouli Usta
22Mart 2007 Perşembe