Yorgundu bedeni,
Elleri yangın!
Göz bebeklerinden akıyordu umut!
Ve sevinç ondan biraz uzak,
Biraz yakındı ayrılıklar…

Yıldızlarımı küstürdün
Uçup giden ne?
Belki yoruldu melekler
Göğü tut Beste!

Yorgundu bedenin,
Ve ellerin,
Ellerin yangın,
Burada mı olmalıydık,
Gayrı her şey yanımızda mı ?...


Solgun rüzgar ve yitik bir bahar,
Eskicim: bir çift terlik var
Bu aşkta ayaklarıma mevar!
Ve her yanım yangın,
Eski çağlardan…

Yapabilir miyim sanıyorsun,
Arzı başına yıkarak tüm ayrılıkların üstüne,
Bir fermanı gibi vahiyden bana!
Bu sanadır gülüm, bu sana…
Yalnızlığın anıtını dikiyorum
Sabahları nakış nakış işliyorum geceden…

Birkaç iz var dimağımda,
Soysuz mazinin bayrağını dikiyorum
Ve sana umut kokan bir gelecek ile,
İstediğin bir dünya diyorum!

Sabah olacak 05.30 arabası yanaşacak,
Çöpten toplayacak tüm acılarını
Kentin turuncu giysili adamları