Kar Yağıyor Umut'um Kar Yağıyor Yeryüzüne..

Kar yağıyor Umut'um...
İyi bak gökyüzüne, gördüklerin hayal değil.
Masmavi dumanlarla yanan bir gönül, yücelerde bir sevgi...
Barışa yorgun bir yüreğin parçaları..
Çaresiz bir ananın; soğuk bir silahtan fırlayan mermilerinin parçaladığı; saf, temiz, bembeyaz düşleri; mayıs gülüşleri..
Yere düşen her bir zerre, ilahi bir elle düzenlenmiş kat, kat; yaprak, yaprak bir çiçek gibi
içlerdeki barışın aynası sanki..

iyi bak Umut'um, iyi bak!
Kocaman bir sarkaç göreceksin, çelik halatlarla sarkan semada...
Öyle büyük ki, sığamaz halde dünya denen bu hana..
Barış ve dostluk iki kristal küre, salınmakta ucunda.
Önce yaklaşır, yaklaşırlar; uzaklaşırlar sonra da.
Yetmiyor hiçbir güç, gökyüzünü kaplayan, uzaya yayılan yeryüzüne ulaşamayan, bu ipleri koparmaya...
Belki sen, belki Umut'um sen o iplere asılı kalacaksın; hüzünlerde, gamda, sabahı olmayan, güneşi doğmayan akşamlarda..
Kimbilir belki bir barış, bir dostluk dilencisi olacaksın benim gibi..
Ancak bilirim ki; anlık zevkler uğruna hiç bir kapıya varmayacak, kimseye de yalvarmayacaksın..
Ama ne verirlerse, o kadarına da razı olamaz, ne gönderirlerse onunla da avunmazsın.
Barış için, dostluk için ne ise hakkın onu alacaksın.
Barış için savaşmayacak; barışa, barışla koşacaksın..

Aylardan kasım, kar yağıyor Umut'um, kar yağıyor yeryüzüne .
Saf, temiz, lekesiz düşen taneler, kirleniyor Umut'um,
kirleniyor kızıl lekelerle..

28/11/2004
Nesrin Göçmen