Yüreğimi sen oldun güzel kılan.
Senli yüregim şu an
yaşamda daha da ongun...
İzin ver sende kalsın yüreğim lütfen ..
Bu kararı ruhumla, bedenimle aldım..
Sen beni gülücüklerinle, sözcüklerinle,
bakışlarınla, şefkatinle donattın..
Sen öylesin ki
en nice mutluluklarla bezeli
yaşamı hak edensin...
Mutlandığında
bana gelen bir damla bile
geçmişimdeki sızıların
içimde bıraktığı boşlukları
yok ediyor canım...
Bana akan damlalar var ya,
sarmalıyor beni
sonu gelmez bir nehir gibi...

Yüreğimiz gözyaşlarını
bundan böyle
mutluluk için tüketmeli...
Geçmişim artık ağlatmamalı beni..
Ağlatırsa bile, her ağlayıştan sonra
daha fazla mutlu olmalıyım...
Çünkü yüreğim büyüdü, büyüdü
uçsuz bucaksız oldu seninle...
Yarattığımız sözcükler,
şekiller sevdiğimizin sonsuzluğunu
öğretti ikimize de ...
Sıcacık umutların çapaladı her gün
yürek tarlamı
gerek gecemde,gerekse günümde...
Mavimi böylesine bereketli,
gülümseyen yapmak için
çok uğraşsam da
yalnız başaramadım ....
Geçmişimin sızılarla örülü
anlarının zaman, zaman engeline
aldırmadan sen
mavimi daha da mavileştirdin..
Umutluydun, güvenliydin her zaman...
Geleceğin mesut düşlerini
bu mavilerde sakladın...

Hayallerim bitmez bilirsin benim
arttıkça, artar
ağırlaştıkça, ağırlaşır ki
ürpertir içimi...
Bu hayallerimin
sana yaklaşmasından
senin korkmadığının ayrımındayım,
onları konuk edersin yüreğinde...
Çünkü sensin
hayallerimi doyuran,
besleyen, incitmeyen,
hatta kimsenin de incitmesine
izin vermeyen...
Bilirsin bizi incitmeye çalışanlar
hatta incitenler bile oldu...
Engel olamadık ikimiz de ...
Ama hayallerime asla zarar getirtmedin sen
çünkü onları kutsal ve özgür kıldın ...
Zaman içinde
ben ve hayallerim
senin gerçeğin,
güzelliklerle yoğrulmuş kalbinin
yaşama bakan uzantıları olduk...
Biliyorum ki gerçeklerini
zaman zaman kıranlara ,
zarar verenlere bile kızamıyorsun...
Öfke bedeninden uzak bir karanlık
senin için...
Kızma duyamayacak kadar narin ve ince ruhun...

Benimle, benim mavilerimde
yaşadığımızca, sınırsızca mutlu olmanı
istiyorum...

İnan bana
bir an bile
senin olmaktan
pişmanlık duymayacağım...
Yaşam seninle doldu
varlığınla var oldu
seni sevdim,
seviyorum....

30/04/2003
Nesrin Göçmen