Canımın Gizli Cevheri
.
Ne olurdu şimdi,
geçmişte kalan eksikleri tamamlayabilsek,
yaşanmamışları, yaşayabilseydik birlikte?
Sen var ya can,
ezeli ve ebedi sevgilimsin benim.
Seni sevmekle,
peşine takılmakla ne kadar da iyi etmişim.
Bana teşekkür edip de,
sakın kendine haksızlık etme.
Asıl ben sana teşekkür etmeliyim.
Mavim bulanıp, dalgalandığımda,
hırçın grilerin önünde setim oldun sen her zaman.

Gönül yollarının bu kadar geniş,
düz ve kısa olduğu,
iki sevenin birbirine,
bu kadar uyumlu olduğu nerede görülmüş?
Tekiz biz ya, işte budur gerçek sevgi..
Hissetmek, paralel olmak,
noksanı tamamlayıp,
bütün olmak değil mi gerçek sevgi?
Her zaman sen yoksan yarım,
sen varsan vardım ve noksansızdım.
.
Yarın ne olur bilemeyiz can,
yaşam sürprizlerle dolu..
Ancak biliyorum ki;
umudumuzu, uğrumuzu yitirmeyeceğiz.
Kayıtsız, şartsız seven yüreğimiz hep çarpacak..
Kim bu kadar derinden sevmiş,
sevda meyvesi kimde bu kadar olgunlaşmıştır,
düşünemiyorum bile...
Gönüllerde hangi sevda böylesi şahlanıp,
yeniden, yeniden; tekrar, tekrar
doğabilmiştir acaba?
Gönül okulum,
biriciğim, masmavi güneşimsin sen benim.
.
Zamanda yolculuk,
geçmişi de, şimdiki anı da,
birlikte yaşamak değil mi?
Maziye dönmek, unuttuklarımızı,
geri alıp gelmek değil mi?
Zaman bir kez durdu bende
o ilk seni tanıdığımda.
Sonrası sevdamın doğumu başladı
özlemle, aşkla, sevgiyle gözlerinde.
O kadar sevgili, o kadar sevimliydin ki,
zamanda yolculuk hep sürdü sonrası..
Sen;
ben, ben olmadan önce
gönlümün içindeki
sevda yatağımmışsın meğer..
Eskiliğinle,
eksikliğinle, sevdim ben seni..
Esrikliğinle,
geceler boyu beni yenile
canımın gizli cevheri....
.
23/03/2005
Nesrin Göçmen