Bir Çingene Efsanesi
.
Antik çağlarda Ege kıyılarında ,
birçok uygarlık ardı.
Bunlardan biri de İzmir yakınlarındaki
adına Yaban Gülü Uygarlığı denilen uygarlıktı.
Adını bir Ege efsanesinden almıştı.
.
Rivayete göre Ege kıyılarında
dünya çingenelerinin başı olan,
bir büyük çeri yaşardı.
Bu çerinin aşiretinde adı dillere destan olan bir kız vardı.
Bütün çingene kızları gibi
sıradan bir güzelliği olmasına rağmen,
çok güzel sesiyle öyle danslar ederdi ki,
ünü bütün dünyaya yayılmıştı.
Aşiretin başındaki yaşlı çeribaşı
bu kızın cilve, işve ve danslarına kapıldığından
her akşam Ege sahillerinde yaz eğlenceleri düzenlerdi.
Bu eğelncelerde tahta fıçılarla,
at arabaları dolusu şaraplar gelir,
dünya çerileri arasından seçilmiş,
en iyi kemancılar, zurnacılar ve darbukacılar sahilde toplanırdı.
Çok geniş dev halkalar oluşturulur,
ortada çam odunlarından bir büyük ateş yakılır,
kuzular çevrilir,
toprak testilerle şaraplar fıçılardan alınır,
herkese dağıtılırdı.
Herkes bir büyük merak içinde çingene kızının çıkmasını,
ünlü büyülü danslarını yapmasını beklerdi.
Sonunda güzel çingene kızı,
saçlarına taktığı yaban gülü,
parmaklarında zilleri, uzun eteği ve,
şuh edasıyla ortaya çıkardı.
Bir anda bütün sesler kesilir,
saz ekipleri en oynak parçaları çalmaya başlar,
çingene kızı da kıvrak bedeniyle dans ederdi.
Hızla döndükçe etekleri bir gül gibi açılır,
güzel bacakları ay ışığında, Venüs heykelleri gibi parlardı..
İri kahve gözleri, can yakan endamı,
şen şakrak neşeli sesi, zillerinin şıngırtısı bütün sahilde yankılanırken,
toprak şarap testileri dolar, dolar boşalırdı.
Çingene kızının nereden geldiğini,
kim olduğunu, hatta adını bile bilen yoktu.
Ancak, ipek saçlarına taktığı yaban gülü her zaman yerinde dururdu.
Onu ne yatarken, ne dansederken,
ne de bir başka zamanda gülsüz gören olmamıştı.
Bu nedenle çingene kızına herkes Yaban Gülüm dediğinden
adı Yabana Gülüm olmuştu.
Bu da yetmemiş, çerinin adı da Yaban Gülüm Çerisi olarak ünlenmişti.
.
Anadolunun içlerinde, Ege'nin karşı sahillerinde, hatta arap kıyılarında
Yaban Gülüm'ün methini duymayan kalmamıştı.
Uzak iklimlerden onu izlemeye gelenler çoğunluktaydı.
Yaşlı çeribaşı sonunda sevdalandığı bu kıvrak çingene kızıyla
hiçbir şeye aldırmadan ,
kırk gün, kırk gece sürecek bir düğünle evlenmeye karar verdi.
Düğünün her gecesi Ege sahillerinde şölen düzenlendi.
.
Düğünün son gecesiydi.
Eğlencede su gibi şarap aktı.
Aşirette Yaban Gülüm'e aşık olanlar,
çeribaşını kıskanmaktaydılar.
Herkesin sarhoş olduğu bir anda,
kir, pasak ve yama içindeki bir çingene genci,
çeribaşına saldırarak, onu bıçakladı ve öldürdü.
Akan kanlara dayanamayan çingene kızı denize doğru yürümeye başladı,
herkesin gözü önünde.........
Hayret!!!!
Çingene kızı suya batmıyor,
su yüzeyinde yürüyüp gidiyordu.
Yürüdü, yürüdü, uzaklaştı,
bir nokta gibi kaldı mavilerde
ve kaybolup gitti.
.
Efsaneye göre
çingene kızı kendisini çok seven
çeribaşının üzüntüsünden
çirkinleşti o gece...
Sadece her dolunayda
eski güzelliği,
eski endamı,
eski yakıcılığıyla
Ege sahillerine çıkar,
görünmez sazların eşliğinde
çingene danslarını yapar,
sonra da geldiği denize yürür,
suların üzerinde,
mavilerde kaybolur, gider.
.
Bu yüzdendir ki,
Ege sahillerinde
yaban gülleri her dolunayda açar,
ormanlardan çigan müziği sesleri gelir.
Egenin sularında
her günbatımındaysa,
bir çirkin çingene kızının hayali belirir,
ve bu hayal bulutlara vurur...
.
Sen
bu çingenenin kim olduğunu
biliyor musun?
Tamam, sus...
Ben de biliyorum.
Sen sus, lütfen sus....
Sen söyleme...
.
21/08/2004
Nesrin Göçmen
.
(Sen Söyleme-1)