Söylemesi zor….


Neden bu kadar zor söylemesi..
İnsanlar ya her fırsatta söyleyip bir alışkanlık haline getiriyor ya da ağızlarından cımbızla bile alınamıyor bu değerli cümle…….
Bunun dengesini bulan yok mu?
Birisine değer verirsiniz ama aynı zamanda onu sever misiniz? Ya da aşkı ve sevgiyi aynı anda yaşar mısınız? Aşk başka bir şey bana göre sevgi bambaşka bir şey.. Aşk sadece yüz yüze gelişir.. Fakat sevgi bazen uzaktan gelişen bir kavram olabiliyor.. Mesela ben Tarkan’a nasıl aşık olabilirim? Onu hemen yanımda gördüm mü hiç? Hiç elimden tuttu mu? Ya da bana hiç güzel bir söz söyledi mi? O an ancak bir iletişim gerçekleşebilir aramızda ve ben ancak öyle aşık olabilirim… Fakat Tarkan’ı sevebilirim.. Çünkü onun ürünlerine yarattıklarına giyim tarzına ve bunun gibi bir çok ayrıntısına çok daha yakından ilgi gösterebiliyor ve rahatlıkla kendi sahip olduklarımla karşılaştırabiliyorum.. Kıyas yaptığım niteliklerden eğer yüksek bir oran elde edebiliyorsam ona karşı kendimi yakın hissediyorum hatta belli bir saygı doğuyor..Kimi zaman bu hayranlığa bile dönüşebiliyor ,Tarkan’ı seviyorum diyebiliyorum.. Ama Tarkan’a aşığım diyemem ki…..
Babama anneme ve en iyi arkadaşıma da seni seviyorum diyorum ama bu aşk anlamında olabilir mi?
İşte bu yüzden kavramları kişileri iyi ayırt etmek gerek..Duyguları yerinde ve uygun kişilerle yaşamak gerek.. En azından yaşanan duyguları doğru teşhis edip isimlendirmek bence çok önemli..Elbette sevgi de bu kadar kolay kazanılan bir kavram değil..Ben ne bir başkasını kolayca sevebilirim ne de bir başkasının beni iki günde sevmesine inanabilirim.. Bunlar iyi gözlem isteyen oluşumlar.. İyi gözlemcilikle elde edilen malzemenin iyi işlenmesinden sonra ortaya çıkan bir mücevher bana göre..
Gelelim Sevgililer Gününün ayrıcalığına…
Seven insan sever.. Seven insan sevdiğini söyler.. Neden bir tek günde bir birikimin sonucu gibi ortaya çıksın ki sevgiler.. Sevgi yılın 365 günü yoksa ve tekledikten sonra 14 Şubat’ta ortaya çıkıyorsa ben ne diyebilirim buna şimdi? Tamam yılın 365 günü büyük bir vefayla sevip o günde de bu başarısını kutlarcasına mutlu olan güzel bir gün geçirenlere hiçbir lafım yok..Ammmaaaa….Tekleye tekleye itekleye itekleye o güne gelmiş ve o günde artık ayıp olmasın diye yastık altından ortaya çıkmış aşklara kusura bakmayın saygı gösteremeyeceğim..
Tamam sevgilisi olmayan insanlar kendilerini kötü hissediyorlar bunu görebiliyorum.. Ama unutmasınlar ki sevgi evrensel bir kavram ve bireysel ilişkilere göre değerlendirilmemeli.. Biz St. Valentine’nın sevgililere daha doğrusu yüce kuruma girmek isteyenlere kafasının uçurulması riskini göze alarak yardım etmesine karşılık saygı duyuyor ve bu günde o yüce insanı anıyoruz unutmayalım.. Belki de çoğu insan bu günün tarihinden bile haberdar değil…
İşte bu bilinç beni gerçekten üzüyor.. Sebep-sonuç ya da başlangıç-gelişme bağlarından habersiz sadece yerine getirilmesi gereken bir görev olarak görmemeliyiz bu renkli noktaları..

Ben daha fazla coşmadan yazıma bir son vermek istiyorum..

Gerçekten seveceksek sevelim…..
Gerçekten seven sevginin askerlerinin sevgililer günü kutlu olsun…..

Sihem TACHOULİ