Yanğın

Menim yalançı günüme başıküllü bir nene lazımıydı ki, ağlasın. Yalandan ağlasın! (Adamlara bele lazımdı!) Başqalarına günümü gösterib ele ağlasın ki, başqaları da ağlasın ve saire ve ileaxır... Birce, meni rahat buraxsınlar! Sonra da teketeklikde neneciyim başımı tumarlayıb:
- Düpbedüz elemisen menim balam, elivün lap içinden gelib can-ciyerim - desin.
***
...Hemin gün yanğın Cuud Meelesinde - Nikolay evlerinin birinde baş vermişdi: men merkezi yanğınsöndürme idaresine zeng eledim ve sonra özüm de yalanpışdan ora baş çekdim. Guya! Eslinde yanğınsöndürenlerin üzbeüzündeki qapıya söykenib onları izleyirdim. (Ehtiyatda saxlanılan variantım da vardı. Sonra deyerem, neyçün mehz merkezi yanğınsöndürme idaresini terpetmek istedim). Lap indi deyim...
Bizim yanğınsöndürenlerin parad furajkaları yal döşünde aerodroma benzeyir. Onların yerine ve qapı üzüne bağlı yanğınsöndürme maşınlarının yerine üreyim sıxılır. Nenem mene çardaqlar ve taxtabacalar padşahı deyirdi. Men nenemin vaxtında çardaqlarda uçan quşları da sesinden bilirdim...
Evin çardağında yalanpış yanğın yaratdım ve başqaları da o yanğını gördü: hetta binanın içindeki adamlar bir-birine qarışdı. (Beşinci mertebenin sağ küncündeki birce adamdan savayı). Üstden geden qaz trubasına spiçke vurdum, vessalam...
Dayanıb Merkezi Yanğınsöndürme İdaresinin çaş-baş yanğınsöndürenlerine baxırdım: qapılar açılmırdı! Qaynaqçı getirdiler. Qapıları kesdiler. Alabaş yanğınsöndüren maşınlar darvazalardan çıxanı beşce addımlıqdakı küçelerin içine gire bilmedi: heç gözetçi postundan taksilerin şütüdüyü tıxaca dürtüle bilmedi. Siqnal-miqnal boş şey oldu! Bele olur: lap istesen de bele olur. Bu basdırıqdan hara çatmaq olar?
***
Bütün sirr cib telefonundaydı: hemin beşinci mertebenin sağ kücündeki menzilden mene zeng gelmişdi: yataqda yanğın vardı. Bezen, hemin qadına güclü köpük lazım olur. İsteyir, köpük onun yatağına, yorğanının altına ve bütün menziline dolsun...

En esas

- ... Gelin, gelin keçin! Oturun. Buyurun. Belke birbaşa lükların yanında dayanaq? He, ele yaxşıdı! Buyurun baxın içeri... Orda bele olmayacaq. Sözsüz, bele olmayacaq... İşığı özümüz salmışıq. Burdan siz, bele demek mümkünse, görünmez bir işığa teref qaçacaqsınız. Divarlara fikir vermeyin: orda demirden deyil, betondur. İlişgi yeri var. Yaxın gelin. Bura ne metro deyil, ne adi tunel. Siz qaçırsınız: teliniz ömrüboyu nemo qalan siçovul bığları kimi sifetinize tökülüb. He, bir vacib mesele: siz, beton tunellerin dairevi ve sürüşken divarlarıyla ele süretle qaçmalısınız ki, bu qaçış xüsusi effekt yaratsın. Sürüşmeler olsa bele, caynaqlarınızı içerideki ovxalanmış korroziya yerlerine keçirmeli ve tempden düşmemelisiniz. Caynaqlarınızın sesi plastik olsun. Plastika... Orda kifayet qeder yer var. Esas quyruğunuzdur: eger elbette o sizde varsa. O sizde varsa, kanalizasiya sularına deymemelidir. Quyruğunuz varsa deyin, biz heç vaxt quyruğunuzun olub- olmadığını yoxlamayacayıq. Bu, bizim işe xelel getiren bir araşdırmadır. Sadece, o şeraitde quyruğu gizletmek imkansız bir şeydi. He, esas suya deymemekdi. Tesevvür edin, siz bütün yolu fır-fıra kimi fırlanır, bununla bahem qabağa qaçırsınız. Borunun dibiynen axan sulara toxunmadan getmelisiniz. Çaşıb suya düşsez, ya quyruğunuz (eger varsa) deyse, öz işinizdir, yol tezeden başlanmalı ve suya deymeyene qeder eyni şeyi tekrar etmelisiniz. Esas odur ki, size ve tellerinize istediyiniz qeder nemişlik verilir. En Esas mesele mütleq, mütleq dairevi qaçışdır. Bu qaçışın trayoktoriyası dairevi ve süretli deyilse, qaçmağa deymez. Her şey son derece şarmlı, süretli ve plastik olmalıdır. Plastika... Sizin sonucdakı taleyiniz divar dibine siyen ve ağzı yara töken eyalet uşaqlarının taleyine benzemeyecek. Sonra sonsuz bir azadlıq gelecek. Sonra siz müqeddes Maqdonalsın altındakı çıxışa çatacaq ve ordan Parapete çıxıb kefiniz çeken qeder veyillene bileceksiniz...

Tranpline qeder

Şapke. Şapkeli. Başsız. Şapkeli planet. Maniken. Qarışqa ve mis-qalaylı maniken. Planet. Şapke. Baş. Şapkeli tozanaq. Qurbağa. Nemli qarışqa. Nağıl. Nağıl ve maniken...
***
Güzgü. Baxanda dostum özünü gördü. Gözünü görmedi. Qarışqasını görmürdü. Arxasındakı manikeni görürdü. Sinesine baxırdı. Manikenin başsızlığını görmürdü. Sivirteli baş. Üste tuşlanan el kimi sivirteli baş yeri ve qabağa gerilen ekzotik beden görürdük. Ağlı kesir: "Tranplindi!" Tekce sivirteli baş deyil... Üste uçmaqsayaq duran maniken bedeni arxayındı. Sivirteli başın qurtaracağından sonrakı hava boşluğuna qeder tapdologiya. Tapdologiya. Tapdaq. Manikende görünen tapdaq.
***
Dostumun gözünün arxası yaşıl-bataqlıq kimidi. Orda qurbağalar ve qamışlar bitmir: orda qarışqa dairesi var. Qarışqa dairesi fırlanır, fırlanır: Saturnun etrafındakı çır-çınqıl kimi. Amma burda çır-çınqıl deyil. Burda etli-dırnaqlı, carlı-caynaqlı ve bir-birinden berk-berk yapışıb her daim eyni semte fırlanan... dostum ölenecen... o ölmese, lap kor olsa bele, hemin qarışqalar onun gözlerinin derinliyinde yaşayacaqlar, lap gözü yerinden pırtlayıb çıxsa da... Çünki onun da arxasında nemli hörümçek toru var.
***
Manikenler, mis-qalay sifetli manikenler, başsız ve başlı manikenler. Barmaqlarımın ucunu vitrinlere sürtür, keder ve ümidsizlikle yoruluram...
Menim qarışqalı dostumdansa başsız manikenler yaxşıdı. Dostum menimle başsız manikenlerden teminat mektubu almağa gedib-çata bilmedi. Yarıyolda güzgüye söydü. Onun söymeyini bağışladılar. Sadece, gözlerinin arxasındakı qarışqalarını ve nemli hörümçek torlarını menden evvel görübmüşler. Men onları qınamıram. O ise deyirmiş ki guya manikenlerin döşünün ucu göynemir. Onlarda bizim qadınlar kimi bala duyğusu yoxmuş...
O ele hemin yerde dayandı: "Seni aldadıb getirdimmi? Seni manikenimin döşlerine balaca çınqıllar atmağa mehkum etdimmi?" - dedi.
Ve geri qayıtdı.

Humanitariya

- Pampersün var?
- Yazva!
- Yaxşı, onda "O.key O.bey"ivü göster.
Bir-birlerini döşekcelediler.
- Pampersünnen utanırsan beyem?
- Tı sovsem obnaqlela!
- eto ne ya, eto ONA! - qarşısındakı köhne, arxadan bağırsaqları görsenen yarırengli "Beryozka" televizoru gösterdi ve elindeki döşekceni ekrana tolamazladı.
- MTV-ye vur!
- Davay, poskoçim na MCM...
- Onda Shannel V-ye at! Bolee takoé, ne ambisioznıé... - MTV - moskovskie. Luçşe bılo-bı aziatskoe çto-li?
- Luçşe bılo-bı ne fiqnÿ! Gele, başıvu sox teleÿùikin içine, bil!
Döşekceni refiqesinin başına büreyib televizora - evin ortasına teref sürütledi. Cırmaqlaşdılar. Durdular. Öpüşdüler. Ve elüstü iki adama bir siqaret yandırıb növbeli sümürdüler. Tüstünü buruxlandırıb bir-birilerinin dodağına itelediler.
- Vse kanalı upravlyaetsya iz odnoqo mozqa. Vse! Poçti VSE, ssukinı deti! Eti, qumanitarnıe ssuki! Oni smotryat na nas kak barani staya, blin! Oni sobiraet nas vmeste, oni nas stareet, nad nami uçyatsya! A potom rojdaet novix pokolenii. Toje samoe! Potom pereodivaet druqix-je, iz naşix, opyat-taki. İ vot takix, kak vot ıtot tvari-vedushie! Vo vsem yest kokoe-to qumanitariya, tı çuvstvueş eto? Qumanitarnaya nasiliya, tı eto nyuxaeş?!
- Özüvü cırma, bildik de!
***
- İçmeyin var?
- Çaé.
- Belke krantdan su...
Şaqqanaq.
- Toqda Sprate!
- Quduzluğuna etibar et!
Çoxlu söyüş.
- Pro qumanitarii rasskasoval mne odin çuvak, takoy urodlivıy, no besspodobnıy...
- He, bizim de bir itimiz vardı, uy daad, nece uzaqlarda qaldı. Çoox uzaqlarda. Bozdar. Ov itiydi. Kendde. Çox mezeliydi, amma ağıllıydı...
- Tı vseqda ne to qafqaeş, vseqda...
- Qafka, qafkayu... MTV ele Kafkadı de... MTV - eto Kafka!
Şaqqanaq. Döşekce davası. Sonra mütekkeye, sonra yastığa cumdular...

Aydınlıq

- Vyetnamkalar yadındadı?
- Maz?
- Yox, çekelek.
- He, qehveyi kimi.
***
Sekiden düşüb-çıxır, o boyda qarınnan qabağından gelenin birinin yoluna keçmir. Sekiden düşende de, qalxanda da qarnının atılıb-düşmeyi bir yana, fır-fır fırlanır.
- Saat altıdan sonra yeyenin atasına nehlet!
- Yeyirsen, ye de. Cehenneme ye.
- Bura seninçün Avropa-zad deyil.
- Avropada qarınlı adam bizden çoxdu.
- Be ne deyirsen?
- Bu qeder sallaq görünmür. Şalvarı yuxarı çek, sen menim canım! -
Yeni, boğazıma qeder?
Bir de sekiden qalxıb-endi, bir de qarnı öz oxu etrafında azınnan üç defe dövre vurdu. Düz çenesinin altında...
***
- Vyetnamkanı niye soruşdun?
- Polkaya vyetnamka getirirem.
- Satmağa?
- İşletmeye!
- ...
- Vyetnamka de. Qız. Yataqxanadan tutmuşam.
- Ela milletdiler.
- Neden bilirsen?
- İki terefden de başlarına gülle diremişdiler.
- Kim.
- Amerikanlar, bizimkiler.
- Hansı bizimkiler?
- Ruslar. Hamı... Mennen tanış ele!
- ...
- Danışır?
- Rusca.
- Vyetnam barede... danışır?
- Ne danışsın?
- He de...
***
Papkasını qoltuğunun arasına sığdı.
- Burda iki nüsxe götürmüşem. Guya senin hökumet maaşın beş şirvandı.
- Onda emek haqqının neçe mislince cerime var?
- Bunun dexli yoxdu, ister bir milyon al, cerime iki mislince hesablanır. Pive içdiler. Noxudnan. Piti yediler.
- İster beş milyon al, he, yene iki mislince?
- Yene.
- Gele, bu da sene iki misli.
- Mene yox, ona. Papkanı açdılar. Yazdılar ki, bu müddet erzinde fealiyyetimiz "ölü" olub.
- Özüve de aydındı, elemi?
- Bele de, ümumen. Qarmaqarışıq aydındı...

Ekspert

...- bacımsan, meyite toxunma de, olmaz... He, sağ terefinde dur, he , bax hele! Oop! Çox sağol! Vessalam, indi keçe bilersen... Yoox, orda durma, bacımsan...
***
...- bele olur ki, hüceyre ölmür. Günlerce. Bu barede bilirik de. Lap aylarca ölmeyenleri var... Çekir, çekir, çekir-uzanır de... İndi, bundakı kim bilir, ne qeder çekesidi. Sen deyen kimi, uzun çekse, özü eriyib-gedir ki... Atamın qebri haqqı, deyir, durduğu yerde eriyib-itir... Men de hemişe deyirem de. Deyirem, hüceyre ölmür axı. Biri sağda, biri solda. Heşarat kimi şeydi. Onu ötürdün içeri, iş-işden keçdi. O, ne qeder ki var, virus da var. Sağ yumurtalıqda da, sol yumurtalıqda da... Bundan ibaretdi heyat. Sene bir gün... yaxşı, gel bir azdan ordan keçek, men obyekti qurum, dediyimi de gösterrem...
***
...- he, men onlara demişem. Atamın çürüyen qebri haqqı, o andırı geymirsen, geyme. Onda qıçuva bağla! Mesele tekce bunda deyil ey! Orda içeride kaşa-malaş bir dünya var. Adam az qala her defe öz elini içeride-içeride görür. Ele her defe el ora çatınca da oranın işleri korlanır: zibilxanaya dönüb gedir de iç... Adam indi ağcaqanaddan da qorxur, atam haqqı!
***
...- demeli, evvel deyirdiler ki, sağ yumurtalıqda olan sol yumurtalığa keçmir. İndi yumurtalığın içinde ne var, az qala qarında, ellerde gezir. Az qala uçub gedir havaya. Bilirsen, havadandı ey, ne varsa. Elimizden her şey uçub-gedib quş kimi, alıcı quş olub qayıdır de üstümüze, ata haqqı!
***
...- indi başuvu sal bu deşikden. Torqovını görürsen? Ne görürsen? Fenerler. Vitrinler. Balkonlar. Koka-kola, loto... Adamlar da görürsen... Ne teher görürsen, bele birteher, he... Sağına-soluna yaylanır, sağını-solunu vurur, eti-etceyi sallanıb ele bil. Çiyinleri düşük-düşük, görürsen? İndi gör men ne çekirem. Müşteriler ordan bura baxanda meni görür, men de müşteri olmadımı, burdan ora baxıram. Herden sen görmediklerini görürem. Söze gelesi deyil, atamız haqqı! Dur, çekirem seni!
***
...- qerdeşimsen, meyite toxunma. He, bir azca sağ terefe dur, he bax bele! Yox, yoox, orda durma, sen Allah, qerdeşimsen...

Ensiklopedi

...- ata dodaqlarının qırağı çatlaq, qanı qaçıb, bedbext elebil çörek yemir. Balasıyçün ölür. Ayaqüste de özü. Hardan tapır, bu qeder çoxistemekliyi...
***
...- indi, Elibala müellim, min cür ensiklopediya çıxıb. Heyvan, tebiet, maşın, silah, Afrika, Amerika, okean, ne bilim, min cür... Her gün birini alıb-getirir, her gün de boxçasında kere yağı, tendir çöreyi... Herden üzbeüzdeki qaçqınlardan fetir götürür. Uşaq da her defe atlanır, yazıq o qeder yorğun olur, uşağı qucağına almır, çökür, çömelir qızı qabağında. Heftede bir fırça getirir, tuş, reng, karandaş, pozan. Ölür bu qızçün... İndi fırçalar hamısı zay gündedi. Her gün de ona pul verir. O da qaçır. Dondurma alır: kefdedi. Arvad deyir, arvadı qıza yüzmanat-yüzmanat yığdırır, ata da bu terefden her gün bir tablo çekdirib eserleri qızınnan pulnan alır...
-... kapital...
***
- ... izm?
- İzm, Elibala müellim... Baxçanı alman sefirliyi yemleyir. Dünen getirdiler. Arvad cuuddu. Yaman düşübler bu cuuddarın üstüne...
-... neynirler ki?
- Karobka-karobka, karobka-karobka gelir. Harda cuhud var, orda alman barmağıdı, ya da tersine. Deyesen, almanlar bu yolnan cuhudları her yerde kontrola götürür.
- Getdi ta...
- Bilmey olmaz, Elibala müellim...
- ...olsaydım...
- Ne?
- ...
***
- O gün bir ensiklopediya da men aldım neveme. Heyvanlardan. Eşşi, bu Afrikanın ne qeşeng rengleri var, emelli-başlı tebieti-zadı. Biri de Amerika. Men ele bilirdim, Amerikada heyvan-filan yoxdu.
- Ne var?
- Adam, maşın, maqnitofon, ne bilim axır, bele birteher bilirdik de.
-... ayılırsız...
***
- Ensiklopediya qalmayıb ta, Elibala müellim. Ensiklopediyanı oxuyursan, dünya semiçkaçırtlamaq kimi bir şey olub, sirr qalmayıb. Uşaqlara maraqsızdı, nevem bir az çevirdi o üz-bu üze, atdı.
-...oxutdurma...
- ...ne teher oxutdurmuyum?!
- ...özü baxsın...
- ...ne danışırsan, eşşi...

Mağar. Mağara

Demir krovat bezdirdi. Kalafa kimidi! Bir arşın quyu derinliyinde. Keleyi kesilir. Qızların arasından atlanıb qoyun derilerinin üstüne yayxandı. Xırda qıza belini ovdurdu...
***
Qızlar dalınca baxdı. Bulağa getdi. Baldırğan qırıb getirdi. Özü yedi, soyub qızlara da yedirtdi. Böyük Qız baldırğanın en uzununu götürdü: qalın ucundan tutub nazik ucunu boyun-başına, göbeyine sürtdü. Baldırğanı qarnına-göbeyine dayadı. Qurşağına uzatdı. Baldırğan eyilib-sındı. Yarısı Böyük Qızın göbeyine düşdü, yarısı bunun dizlerine. Böyük Qız onu aralarına çekmek istedi. Elini atladıb durdu. Balaca Qızın elinden yapışıb çıxdı...
***
Sünnet sabah olacaq! Evcik-evcik qurmağı istedi. Qız onun da demir-dümürünü eteyine yığdı. Alça budağı, gilenar budağı sındırdı. Ağzıyoxuşa yıxıla-dura qalxdılar. Şikeste oxuyurdu. Sağını-solunu vura-vura qalxırdı. Qız ondan xeyli dalda dırmanırdı. Sürüşende dırnaqlarını daşa-torpağa atır, eteyini yayılmağa qoymurdu...
***
Şeytan sıldırımının üstüne qalxdılar. Ordan her yer görünürdü. Bütün çaylaq ve bütün vadi. Qız üstü mamırlanmış xırda bir qaya altında eteyini boşaltdı. Evcik üçün yer qazdı. Evcik qurmamış çeperledi: xırda, rengli daşları torpağa batırıb düzdü. Çeperin başına daha iri bir daş batırdı. Daşın qırağına qab-qacaq, tava-oxloy qoydu. Ayağına alça çiçeyini, gilenar çiçeyini basdırdı. Hamısının üstüne ağ tül perde qırığı çekdi... ***
Sıldırımın üstünde bir cır palıd bitmişdi. Altında ayaq deymemiş mağara. Ora yol yoxdu. Palıddan tutub, mamırlığı arada qoyub saqqız kolunun içine atlansaydı belke görünmezliye düşüb tike-parça olmazdı. Atlandı, sürüşdü, düşdü...
***
Mağara içinden sesi geldi. Balaca Qızı çağırdı. Evciyi de eteyine yığıb gelmeyini ayıtırdı.

Ovuntu yağmuru

Terpendi! Kertenkeleler ve ömarlar üstüme qaçırdılar. Ele bildim, mene cumurlar: üzü yuxarı çır-çınqıl axınına teref. Terpenişin kökünden qaçırdılar. Aşağıdakı çaylaq terefden, qarşı quzeyde görünen saqqız ve zirinc kollarının dibindekiler - qaçmağı bacaran ne vardısa, heşarat, ilan-çeyen. Bir ilan boğdum. Biri de meni sancdı. Bir quşa el atdım. Mağaranın küncüne sığınmışdım. Quzeyden kol-kos, bur-budaq, burdan çınqıl, sal qaya parçaları çaylağa fitillenirdi...
***
Nergizleri qabırğama sığıb aşağı götürüldüm. Tolamazlandım. Çoxlu kertenkele ve koramal cesedlerinin içinden keçdim. Bir az da aşağıda görünmemiş soxulcan, qırxayaq, eqreb, dozanqurdu cesedlerini adladım. İri, etli-canlı. Cesedlerinde de dırmanmaq iddiası. Heresinin bir caynağı bir parça çınqılın üstüne ilişik qalmışdı. Bütün caynaqlar da yuxarıya teref. Yeqin aşağıda - çaylaqdakı qızıl balıqlar da yuxarıya atlanıblarmış. Ora yolum getmirdi. Amma baxdım. Ora sadece örtülmüşdü ve güneyle quzey arasında çınqıl göllemesi düzelirdi.
***
Peyenin dalını delmek istedim. Henirti eşitdim. Peyin iyi. Peyenin qapısına teref cumdum: sel nohurlarından adlayıb, dırmaşıb peyenin içine atılmışdım. Özümü camışların içine yetirdim. O vaxt yaşım az olardı. Belke de körpeydim. Bilirdim ki, bu direkler palıddandı.
***
Palıd sevmek sirli bir şeydi. Palıd neneden ve camışdan sonra üçüncüydü. Amma camışdan şübhem vardı. Palıda inandığım qeder heç neye inanmamışdım. Direkler ovulurdu. Birden-bire ovulur, sonra biraz dayanır. Her direyin içinden teze qatlar çıxır. Bu qatlar da ovuntu helqeleridi. Camış direyin birini buynuzladı, üstüne çığırdım. Teze ovuntu qatı açıldı. Bu qeder ovuntu bizim camışların ve bizim peyenin direklerinde hardanıydı. Dünenecen sürtülüb nazilmişdi. Semend madyan ayağına oxşayırdı. Qabığını gemirib qurtarmışdılar, lap çoxdan. Özü sürtük qayış kimiydi. Dik dururdu.
***
Qaçıb dedeme-neneme xeber verince kelçeni çöle atmaq gerekirdi. Dişi kelçe. Bes erkeyi. Erkeyi de burda qalsa?! Erkek kefindeydi. Direkler ovulduqca men içeride qalırdım. Bu qeder sonsuz ovuntu görmemişdim. Ovuntu gedir, dayanır, gedir. Ne camışlar, ne kelçe, ne camış buğası damdan çıxmırdı. Ovuntuya baxmırdılar. Keder ve xestelik gününe düşdüm.
***
Peyenin bacasına baxdım. Dırmaşdım ve elimle toxunmaq istedim. Nemiydi. Bir parça güzgüden ovulub tökülen ve sonluğu buludların elinde olan yağmurlar kimi bir axıntıydı. Kederli. Yağmur ovuntu.

Melefe. Kelefe.

Ayağın altında - düz yerecen üçkünc hava boşluğu var. Düz yerecen. Amma yer görünmür. Yere sığınmış yarımzirzeminin damı bizden doqquz mertebe aşağı - demeli, heresi en azı üç yarımdan... ve bir az da orasını-burasını üstegel, doqquz mertebe! Amma lap da ayağımızın altında ağ melefenin ucu yellenir. Kimin ola? Hardan gele? Paltar ipinde tek melefe! Hanıki, paltar ipi? Yoxdu axı paltar ipi... Ki, bize ilişe. Belke, ayağımızın altında eyvan var? Yox, bu şüllüt divarda eyvan harda?.. Yoxdu ki, yoxdu!
***
Qabırğalarımın sesi gelir. Divarların elinden özümü göye bağlayıb doqquzuncu mertebedeki ağ, qanlı qadın yatağına teref boy atıram. O da ordan bir delik açıb. Pencere. Ora gelib çatanacan lağım atıb, lağım! Ve yalquzaq bir pencere qayırtdırıb. Altına paltar ipi düzeltdirib. Her iki ucu öz deliyinin hendeverine bağlı. Melefe her gün, her gece yellenir. Ağ-appağ. Ortası gölmeçe kimi qan lekesi...
***
Yuxarı baxdılar! Şebekesi iri pencerelerin arxasından binaların arasında yaranan üçkünc boşluğa baxdılar ve o melefeni gördüler: "Orda ya qadın, ya da qadın ruhu yaşayır". Bir qocanın bu qeflet ixtirası hamını heyrete saldı. Sen fehme bax! Burda - şebekeli pencerenin dalında, gizlinde, sehv elemiremse, ikinci, ya üçüncü mertebede gözlerinin altı tuluğ, erincek, süst ve her gün özünü min kere, herden bir kere, herden heç kere yatağındaca içinden asıb gelen kişiler işleyir. Sudurğası tutub-buraxmış adam kimi göm-göy göyermiş kişiler bir binaya işe gelir. Onlardan biri bir vaxtlar qaçıb Yelli Yurdda qaymaqçiçeyi çemeninde torpağa sürtünmüş, sonra demişdi ki, xeyri yoxdu, bizden asfalt iyi gelir...
***
Kassir otağından (bank otağı) melefenin ucu görsenir. Qızılı büstün qarşısından iki gözel xanım keçir. Biri portotip telefonu elleşdirir, o birisi tay qab elinde. Birinin qara yubkası, qırmızı qoftası, o birinin qaymağı qoftası, sarı yubkası. Gözel ayaqları. Bele olmalıdı. Heç kes eyriayaq qadınları sevmir. Qadınlar yağlovça qabları yumağa gedirler ve budur, radio sesi. Pencereden radio musiqisi üçkünc hava boşluğu boyu yuxarı qalxır. Sonra, günün-günorta çağı kimse gelir ve vestibüldeki qızılı sudan çıxmış büstü melefeye bükür ki, toz olmasın. Birisi de axşamüstü gelir ve vestibüldeki büstü azacıq iteleyib ele qoyur ki, Büst yellenen melefenin ucunu da görmesin...

2000