Karusel fırlanır. Etrafdan tezbazar lövheler ötür. Baş gicelletmeyi lezzetdi. Karusel qatarı küleye qarşı öz yolunu gedir. Yol da, külek de arxada qalır. Hemin yolu bir de keçmek, hemin küleyin bir de üzüne deymeyini isteyenler o sayda da yolu tezeden başlamağa hevesli olurlar...
m.nur

1. Dümsük

Maşın süretle döndüyü döngede dayanclarını basdırıb yere mıxlandı. Qarı nenesinin qolundan yapışıb yolu keçirden qız gözaltı içeri baxdı... Maşına oturdular. Qenberlikle üzüaşağı, vadiye teref gedirdiler. Maşın da, maşını süren de hörükden qırılan at kimi özünden çıxmışdı. Gedenin dikbaşlığı qarıya da, qıza da lezzet eledi. Gedeni keyf tutmuşdu. Amma şervaxtı bele bir naxışa inanmamağı gelirdi. Etrafı, öten maşınları, vadiden qalxan adamları sezdi. Niye de bu qeder şenniyin içinde bir qarı ve qız nevesi ona meze vermesin, boynunun arxasında pıqqıldamasın...
Qenberliyin yenişi veclerine gelmirdi. Qıznan qarı başlarını bir-birine söykeyib nese xısınlaşırdılar. Deli şeytan deyir: dön qarını qızdan arala, sifetini ovcuva al, götür, qaldır maqnitolaların üstüne qoy, bax...
Söz atmağa-zada macal tapmamış geriden bir az da berk pıqqıltı geldi. Ele belece - pıqqıltı içinde de qarı ağzını yaşmadı, gümüşü çeliyiynen gedeni dümsükledi:
- Yavaş sür, ede, uçarsan - dedi.
Bu keyfde de de nene-qız uğunur-gedirdiler...

2. Kokteyl

Soyuqda kokteylden qızıxmağ olar. Yaxın duranı sancırdılar. Banan dilimleri, kapuçino ve Srrite geldi. Spraytdan başqa heç ne! Kafenin tualetine çekilib Winston üfürdüler. Söz vermişdiler, bundan başqasını çekmesinler: filtiri peleng derisine oxşadığına göre. Bu kafede ele bir kişi görmediler ki, heç olmuya bu siqaretin filtirine tay olsun. Xadime şvabrasını dalına qoşub qapının ağzına gelmişdi: işare eledi ki, keçsinler. Güzgüye baxasıydılar. Qanmazlar yolu ele salmışdılar ki, kişi tualetinin qabağından keçmeliydin. Rastlarına heç kes çıxmadı, heç kes ilişmedi. Şvabralı da qapıda dayandı... Tampunlara el gezdirdiler. Çekdiler, sümürdüler, iynelendiler...
* * *
Qaraqışqırığa üçü de atlandı. Birinin qardaşını döyürdüler, üçü de tutdeyince döyeni cırmaqdan çıxartdılar, dikdabanlarını az qala gözüne soxacaqdılar. Başının deliyin açacaqdılar. Qoçular gelenecen qaqaş aradan çıxdı...
- Göt! Göööt! - dalınca qışqırdılar...

3. Zeng

Fevvarelerde ağız-burnunu yudu, qızları başınnan redd eledi. Jeton düşen kimi anasının yalovlu sesi geldi. Anasına dedi, dedi ki, Parapetden ayrıla bilmir, ağladı, sısqadı, anasını söydü ki, ele bu gece Güneşlideki evi satmaq qerarına gelmese oğurluğa gedecek, iyneye oturacaq. Yoxsa döyülmezdi. Kostyumsuzdu, idman formasında. Çuşka kimi gezdiyine göre barda, her yerde... ilişib engizdiyirler. Rolik lazımdı! Ya kostyumda ya rolikde gezmelidi. Hardan bilsin, özü de bilmir kimdi-nedi, nağarançıdı? İndi beyni ele qarışıb ki, heç özü de bilmir, rolikde gezsin, kostyumda. Guya hansı var ki! Her gün (lap ona kostyum alsalar da!), metroya minib Güneşliden bura sürünesi döyül, döyül sürünesi: küçede yatar, ora qayıtmaz! Qalasıdı. Evi satmasalar, ölse Parapetden getmez. Burda olsa, abstanovkanı biler, ta onu burda unudublar ey, burdan köçeni üç ay deyil, teze desteler yaranıb, içine girirsen de burunluyub çıxarırlar. Birdefelik qalxammasa ölesi-öldüresidi... Bu gece de, sabah da burda qalacaq, haqq-hesab çürüdecek, burda, kerpiclerin üstünde yatacaq...
* * *
Üçdüymeli hörme köyneyinin up-uzun qollarını sallayıb dellekxananın qapısında dayandı... İşini bildi: boyu çıxmalıdı, basketbola getmelidi. Göye atlandı, budağa kelle vurdu. Bir de mamasına zeng eledi...

4. Ümid

İndi onu çileyirem: 1, 2, 3, 4... 50... Onu basketbol topu kimi elimde tutmuşam, ovcuma yerleşdirmek isterdim, alınmayacaq, bilirem. O menim ovcumdan çıxır, onu özümden atıram. O, hündürdeki sebete girir, düşür. Meni alqışlayanlar var... O itib, men onu unutmuşam, amma bütün alqışlar onadı. O, tezeden mene qayıdır, ayağımla elimin arasında qalxıb-enir. O menim ayaqlarım altında ezik ve havasızdı. Men onu havavuranla doldurub tezeden oynadıram. O boşalanacan menimledi, men onun hesabına dolanıram. O menden uçub gedir, fırlanıb mene qayıdacaq: Men onu qaldırmasam, terpenmeyecek. İçi havayla dolu olsa da, terpene bilmez.
***
Qebrimin üstünde dayanıb. Bir vaxtlar Onu tolamazladığım yere qayıdıb. Onu özümden xeyli qabağa atsam da, ele bilirdim menimle beraber qebre gedecek, getmedi. İndi gelib ki, men onu öldürüm, o mensiz yoxdu deyir, men onsuz yoxam. Menim şerefime yubileydi. Orda menim topumu kubokun üstüne qoyub güc alırlar. O menden sonra yalquzaq canavar kimi bir xeyli gezib. Men onu öldürüb getmişdim. Eslinde topumu deyişmek isteyirdim...

Epiloq

Men onu tez-tez başqalarına deyişirdim. Men ona münasibetde fırıldaqçıydım. O menim bütün emellerimi görürdü, bütün sirlerim onun ovcunun içinde qaldı. Men onu istediyim yere atır, elimi de dalıyca yelledirdim. İndi men onsuz, ağacların arasıynan irelileyirem. Burda o yoxdu. O menden arxada qaldı...

5. Uçurum

Arabasını yol yuxarı - dalıyca çekirdi. Samokatıydı. Enişde kendirinin iki ucunu da birden dartsan eylenc olurdu. Kendirin iki ucunu da birden çekemmemek ve dayana bilmemek qorxusunu ta herreşdirmirdi. Topdansatış dükanlarının arasından keçen tramvay yoluynan üzüaşağı yellenirdi. Sonra üzüyuxarı qayıdırdı. Samokatın üstüne deyirmi qazan mismarladı, bir terefine açılıb-bağlanan qapı düzeltdi, tutacaq-zad yapışdırdı, rengledi. Neler ki doğruçu maşınlarda olardı: rengle, rezin qırıqlarıyla, meftillerle qazanın yan-yöresine çekdi, yapışdırdı...
* * *
...süretle tramvay yolunun yanındakı uçuruma gedirdi. Bir gün tramvay da bura yıxılacaqdı: bütün günü oturub ona baxırdı. Tramvayın yıxılmağını gözlemeye hövselesi çatmadı. Samokatının qapısını bağlayıb tutacaqlarını dikdirin başında atmışdı. Uçurum onunçün yoxuydu...

6. Eqreb

Bele olasıydı. Oldu. Güzgünün qabağına oturdu. Ağladı. Hamıdan bu qeder küseceyine inanmazdı. Bu teher de adamı teklemezdiler. Güzgüye cırmağ atmaq, zeher tüpürmek istedi. Sancaqları güzgü üstde sürüşdü, çapalayıb termonun üstüne yıxıldı, zeherini de içine, geriye quyruğuna teref vurdu...
Çox xırda ve gücsüzüydü. Onu amansızcasına ezmişdiler; zeherli bir eqreb olduğuna heç kes mehel qoymurdu. Özünü çoxayaqlı öküz yerinde gördü: öküzü de deşer istese -milçeklenmekçün indiye qeder quyruğunun ucuna bant bağlamışdı, indi asanlıqla bantı sivirib atdı, yerine naqan bağladı ve özünü milçeklemeye başladı. Durub işgüzar söhbete getdi. Yene, heç kes onun zeherli eqreb olduğunu bilmemeliydi...

1998