Merhaba herkes, merhaba güzel insan, merhaba gerçekten sevgiyi seçen malını parasını hiçe sayan, merhaba dostluk ve tüm sevgi yollu arkadaşlarım .....
Bu yazımı yazarken pek düşünmedim, niye derseniz çünkü ; insan duygularını hemen söylemeli yoksa araya uzaklar girer bir daha aynı duyguları o yoğunlukla yaşayamayız. Hayatımda keş kelerim maalesef çoğunlukta ama sevgi aşığı olmam bunları görmezlikten gelmeme neden oldu..Çok sevdim çok güvendim belki haksız eleştirildim belki yanlışlıklar yaptım..Bütün bunları düşünmedeki sebep akşamki okuduğum bir kitap. Yazarı İkbal Gürpınar , kitabının adı; içimden geldiği gibi.
Gerçekten de öyle bir kitap. Beni etkiledi hem de derinlerden .Onunla sohbet etmeyi isterdim belki birgün nasib olur, hayat bu onunda dediği gibi neyin ne zaman olucağı hiç belli olmaz. Onu ilk ekranda
gördüm şiirleri öyle manalı okuyordu ki etkilenmemek olamazdı. Böyle insanlar da varmış dedim sevgiyi gerçekten bilen ve hisseden , karşısındakinin ne hissedebileceğini umursayan insanlar....
İlk kez bir kitabı bir gecede bitirivermiştim. (gerçi son ikisayfaya yaklaşınca bunu da yarına bırakayım ki hemencik bitmesin istedim).
okurken yazılarını her dakika gözlerim yaşlı....
İyiki varsın ikbâl, hayat sana neleri göstermiş neleri yaşamışsın, belki senin yerinde ben bile olabilirdim ama senin gibi cesaretli olabilir miydim tartışılır.
Bu yazılarımı okuyup bilmeni çok isterdim ama kitabında dediğin gibi “kalbinin attığı yerde ...”



Sadece sevgi ile başlasa herşey, tebessüm etsek herkese ................

İyiki varsın, seni tanıyormuşum gibi seviyorum.
teşekkürler ederim seni yaradana...



H.Deniz Hatipoğlu
27 Ağustos 2003