Bismillahirrahmanirrahim
“Ey iman edenler, Allah'tan korkup-sakınırsanız, size doğruyu yanlıştan ayıran bir nur ve anlayış (furkan) verir, kötülüklerinizi örter ve sizi bağışlar. Allah büyük fazl sahibidir.” (Enfâl Suresi, 29. Ayet)
Bugün, insanlığın içindeki sessizlik, tepkisizlik ve kayıtsızlık meselesi, İslâmî bir perspektifle ele alınması gereken en büyük sorunlardan biridir. Hak ile batılın birbirine karıştırıldığı, zulüm ve adaletsizliğin sıradanlaştığı bu çağda, iman sahibi bir Müslümanın zulme ve inkâra karşı tepkisiz kalması düşünülemez. Ancak ne yazık ki, birçok kişi, cehalet ve dünyevîleşme sebebiyle zulme seyirci kalmakta ve hakikatin yanında yer almamaktadır.
Kur’ân, insanı yaratılış gayesine davet ederken, yalnızca ibadetle sınırlı bir hayatı değil, zulme, haksızlığa ve inkâra karşı bir duruş sergilemeyi de emreder. Firavun’a gönderilen Nebimiz Musa’nın kıssası, hakikatin açık bir delilidir:
“O da: 'Andolsun, bunları görülecek belgeler olarak göklerin ve yerin Rabbinden başkasının indirmediğini sen de bilmişsin; gerçekten ben de seni yıkılmış-harab olmuş sanıyorum' demişti.” (İsrâ Suresi, 102. Ayet)
Nebimiz Musa’nın Firavun’a yumuşak sözlerle yaklaşması kadar, gerektiğinde sert bir duruş sergilediğini görmekteyiz. Zulme ve sapkınlığa karşı sessiz kalmamak, müminin asli görevidir. Müslüman, hakikati tebliğ etmekle yükümlüdür.
Tepkisizliğin temelinde cehalet ve iman eksikliği vardır. Kur’ân’dan uzaklaşan birey, hak ile batılı ayırt edemez ve böylelikle zulme karşı duyarsız hale gelir. En temel farzlardan habersiz olan birinin İslâmî bir mücadeleye girişmesi mümkün değildir.
“De ki: 'Hiç bilenlerle bilmeyenler bir olur mu?” (Zümer Suresi, 9. Ayet)
Kur’ân’dan habersiz, ilimden yoksun bireyler; siyasî, sosyal ve kültürel olayları doğru bir şekilde tahlil edemezler. Münafıkları mümin, zalimleri kahraman, hakikati ise batıl zannederler. Bu yanlış algı, onları sadece tepkisiz değil, aynı zamanda zulmün dolaylı destekçileri haline getirir.
İslâm, yalnızca bir ibadet dini değil, aynı zamanda zulme karşı bir mücadele dinidir. Bu mücadele hem nefisle hem de dış dünyadaki inkârcılarla yapılır. Kur’ân’da, bu mücadelenin önemi defalarca vurgulanmıştır:
“Ey Nebi, kâfirlerle ve münafıklarla cihad et ve onlara karşı sert ve caydırıcı davran. Onların barınma yerleri cehennemdir, ne kötü bir yataktır o!..” (Tevbe Suresi, 73. Ayet)
Bir müminin, zulme karşı sessiz kalması düşünülemez. Çünkü Allah yolunda mücadele eden bir kalp, İslâm düşmanlarının faaliyetlerinden rahatsızlık duyar ve bu rahatsızlık onu hak ve adalet için harekete geçirir:
“Şuara Suresi, 168. ayet: “Dedi ki: 'Gerçekten ben, sizin bu yaptığınıza öfke ile karşı olanlardanım."
Zulüm karşısında sessiz kalmak, yalnızca dünyada değil, ahirette de ağır bir sorumluluk yükler. Hakikati savunmayan bireyler, Allah’ın huzurunda mazeret gösteremezler. Çünkü Kur’ân, müminlere her zaman hakkı söylemelerini ve batıla karşı direnç göstermelerini emretmiştir:
“De ki: 'Hak geldi, batıl yok oldu. Çünkü batıl yok olmaya mahkûmdur.'” (İsrâ Suresi, 81. Ayet)
Bugün Müslümanlar, Kur’ân’ı rehber edinerek zulme, inkâra ve haksızlığa karşı durmayı öğrenmelidir. Bunun yolu, Kur’ân’ı anlamaktan ve hayatın her alanında onu rehber edinmekten geçer. Müslümanın tepkisizliği, imanındaki eksiklikten kaynaklanır. Kur’ân’ın ışığında bir hayat süren birey, hakla batılı ayırt edebilecek bir furkan’a sahip olur.
“Yaratan Rabbinin adıyla oku.” (Alak Suresi, 1. Ayet)
Okuyarak, anlayarak ve mücadele ederek İslâmî bir şuur inşa edilmelidir. Çünkü tepkisizlik, İslâmî davanın önündeki en büyük engellerden biridir. Mümin, hakkın yanında durmalı ve batıla karşı cesaretle mücadele etmelidir. Unutulmamalıdır ki:
“Allah, her mütekebbir zorbanın kalbini mühürler.” (Mü'min Suresi, 35. Ayet)